Monday, April 12, 2010

दादा- भाग १

कॉलेजमध्ये एडमिशन घेतलं. एखादा महिना गेला. व्यवस्थित लेक्चर्स चालू होते. आता एका आठवड्यात प्रक्टीकॅल चालू होणार होते. पहिल्या सेमिस्टरमध्ये ईडी हा विषय होता (इंजिनियरिंग ड्रौविंग). मग ड्राफ्टर पाहिजे होता. मी होतो संगणक विभागाचा (कम्प्युटर सायन्स एंड इंजिनियरिंग), मला फक्त एका सेमिस्टर साठीच ड्राफ्टर लागतो. नवीन कशाला घ्यायचा म्हणून मी एखाद्या सेनिअरला शोधात होतो. एक असाच सेनिअर भेटला. तसा मी त्याला चांगला ओळखत होतो. त्याला ड्राफ्टरसाठी विचारल. त्याने आधीच कुणालातरी विकला होता. त्याने मला त्याच्या एका सेनिअर कडे फोरवर्ड केलं.

ह्या पोस्टचा कर्ता तोच आहे. नाव सांगणार नाही. पण मी त्याला प्रथमदर्शनी दादा म्हणालो (अर्थात, वयाचा मान राखणे हे माझे कर्तव्य होते). ह्या दादाचे वैशिष्ट्य म्हणजे हा खूप प्रोफेशनल रित्या वागतो. त्याचे हुबेहूब वर्णन करावे म्हणतो--

१. कधीही जीन्स किंवा टी-शर्ट घालणार नाही.
२. फॉर्मल कपडे तेही व्यवस्थित इस्त्री करून.
३. शर्टच्या खिशाला नेहमी पेन असावीच लागते. अगदी झोपताना सुद्धा .
४. स्पोर्ट शू (खेळात घालावी लागतात ते बूट) ह्याने कधी वापरले नसावेत. क्रिकेट खेळायला सुद्धा हा फॉर्मल बूट वापरायचा.
५. शरीराने दुबळा. पण मनाने फार बलवान.

अजून काही गोष्टींचे वर्णन करता येईल, पण ते योग्य वेळी करीन.
तर असा हा दादा. मी आपल्या सवयीप्रमाणे रूममध्ये चप्पल घेऊन गेलो. लगेच हा खेकसला- "बी प्रोफेशनल!". मी पळत बाहेर गेलो आणि चप्पल बाहेर सोडून आलो. दादा तसा स्वभावाने लई भारी. पण सगळ्या गोष्टी त्याच्या मनाप्रमाणे झाल्या तरच! नाहीतर आकांडतांडव करील..

दादाकडून ड्राफ्टर घेतलं, तेव्हापासून दादा मला थोडा चांगला बोलायला लागला. आणि हो! मी सेकंड सेमिस्टर मध्ये असताना ह्याने स्वतःहून मला ह्याच्या इंजिनियरिंग मेकानिक्सच्या नोट्स दिल्या! तसे दादाने खूप कष्ट सोसलेले होते. इंजिनियरिंग अवघ्या ६ वर्षात काढली. मास्तरांनी सुद्धा बरेच अन्याय केले त्याच्यावर (शारीरिक नाही!).

फर्स्ट इअर संपलं. नंतर दादा मला १-२ वर्ष दिसलाच नाही. माझ थर्ड इअर संपलं आणि फाईनल इअर सुरु झालं. अचानक दादा मला माझ्या क्लास मध्ये दिसला. मला बराच आनंद झाला, २-४ पोट्यांना घेऊन दादाकडे गेलो. विचारपूस केली, समजल कि दादा आमच्यासोबत शिकणार आहे!

नंतर दादासोबत बऱ्याच घटना घडल्या. अगदी गमतीशीर.. लगेच नंतरच्या पोस्ट मध्ये सांगीन..


-पी. के.

No comments: