मागच्या वर्षी २९ मे ला आमच्या दिन्याच लग्न होतं. दिन्या म्हणजे ऑफिसमधल्या जिगरी दोस्तांपैकी एक. दिन्या म्हणजे मितभाषी, म्हणून त्याचे ऑफिसमध्ये जास्त मित्र नाहीत. जे कोण आहोत ते आम्हीच समजा. तर त्याने आम्हाला आवर्जून आमंत्रित केलं. लग्न होतं त्याच्या गावी, म्हणजे सटाणा, ते आहे इथून ३००-३५० कि.मी. आमचे बाकी मित्र फुल आळशी, कुणी तयार होत नव्हतं. बर, बाईक वर जाव म्हणलं तर मला रोड माहित नाही, आणि पंक्याला रोड माहित तर तो त्याच्या घरी गेलेला.
कसं बसं नारा, निल्या, महेश बाबू, अमृता, दर्शन आणि स्नेहल तयार झाले. बर, त्यांनी कधी हो म्हटलं? तर आदल्या रात्री! धांदल उडाली, आणि मला कार बुक कराव लागली, नशीब ऐन वेळी भेटली एक कार. त्या रात्री मी आणि पटेल उशिरा पर्यंत बसलो, आणि सकाळी ३:३० ला इथून आम्हाला निघायचं होतं. आता उशिरा पर्यंत बसल्या मुळे मी काही जाण्याच्या स्थितीत नव्हतो. पण तरीही निघालो. सोबत फोटो काढायचे म्हणून केमेरा घेतला.
एकंदरीत प्रवास मस्त झाला, लग्न आटोपलं, आणि परतलो. आता दिन्याच्या भावाचं लग्न आहे, आणि त्याने आम्हाला बोलावलं. पण ह्या वेळेस खरंच जाणं अवघड आहे. हा विषय निघाला होता, आणि आमच्या ऑफिसचा एक बहाद्दर, ज्याला नेहमी आपलीच लाल करून घ्यायची सवय आहे तो कोकलला. तू दिन्याच्या लग्नाला गेला नव्हता न?
मी- गेलो होतो बे.
तो- मला माहित आहे न, तू गेला नव्हता!
मी- गप ए, तुला काय माहित?
तो- खोटं बोलू नको. मला माहित आहे तू गेला नव्हता.
हे त्याचं पहिल्यांदा नव्हतं. तो नेहेमी प्रत्येक गोष्टीत टांग अडवतो, किंवा आपला मोठेपणा सांगतो आणि आपली लाल करतो. बरेच वेळेस आम्ही सहन करून घेतो, पण कधी कधी पारा चढतोच. तसा काल पण चढला.
मी- अरे मादर**, गाडी मी बुक केली, सगळ्यांना मी बोलावलं, केमेरा माझा, फोटो मी काढले, लग्नात त्याच्यासोबत १०-१५ फोटो आहेत माझे, आणि मी खोटा? मी गेलो नाही हे प्रूव करण्यात तुला एवढा का इंटरेस्ट?
शेवटी पंक्याने त्याला फेसबुक वर फोटो दाखवला, आणि हा गार झाला.
तर असा हा स्वभाव. अशी मानसं तुम्हाला पण भेटतच असतील की. तुम्ही कसं ट्रीट करता त्यांना?
-पी.के.
No comments:
Post a Comment