tag:blogger.com,1999:blog-66659474841751601372024-02-18T19:10:01.005-08:00उगाच काहीतरीनिरर्थक, उगाच, काही कारण नसताना.. मनात येईल ते, काही प्राईवेट तर काही पब्लिकAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-18835310144322862602016-03-14T10:18:00.000-07:002016-03-14T10:18:11.008-07:00राजपुत्र<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
एक आटपाट नगर होतं. आटपाट नगराला सुंदर राजपुत्र होता. खूप गुणी आणि सालस होता. संपूर्ण नगर त्या राजपुत्राचे गुणगान गाण्यात मग्न असायचं, खरं तर त्याची जेवढी स्तुती (तुती) करावी तेवढी कमीच. राजपुत्राचे बालपण गाण्यात, मजा मारण्यात आणि हुंदडण्यात चालले होते.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
परंतु राजाला आपल्या राजपुत्राच्या भविष्याची चिंता होती. राजपुत्राने बारावीमध्ये चांगले गुण मिळवताच राजाने राजपुत्राला इंजिनियरिंगला भरती करायचं ठरवलं. इंजिनियरिंगचं विद्यापीठ बरंच दूर असल्यामुळे राजपुत्राला एक रथ घेऊन दिला. राजपुत्र खूपच गुणी असल्यामुळे त्याला तो रथ कितीही आवडला नसला तरी तसं दाखवलं नाही. पित्याचा मान राखण्यासाठी किंवा पित्याची अवज्ञा होऊ नये म्हणून नित्यनेमाने त्याच रथातून शिकण्यासाठी जायचा. खरं सांगायचं तर रथाचा घोडा खूप क्षीण व म्हातारा होता. म्हणून व्हायचं असं, की राजपुत्राला कितीही वाटलं तरी तो रथ जोरात पळवू शकायचा नाही. तसेच, कधी कधी एखादा जाड मित्र रथात बसला कि त्याचा घोडा "पिचकायचा". एव्हाना राजपुत्राने रथाचे नामकरण सुद्धा केले - "टोबो". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
राजपुत्र एव्हाना शिक्षणामध्ये पुरता मग्न झाला. ध्यानी-मनी, उठता-बसता अभ्यास चालू असे. राजपुत्राचा अभ्यास पाहून राजाला जीवनाचे सार्थक झाल्यासारखे वाटे. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
परंतु नियतीला हे बहुतेक मान्य नसावं. राजाच्या स्वप्नांवर जणू विरजणच पडलं. राजपुत्राच्या वर्तणुकीत बदल व्हायला लागले, इंजिनियरिंग त्याच्या चालण्या-बोलण्यात भिणायला लागली. जो राजपुत्र आजपर्यंत पित्याच्या शब्दाबाहेर नव्हता तोच राजपुत्र आज पित्याला हे सांगत होता कि धूम्रकांडीच्या एका टोकाला विस्तू आणि दुसऱ्या टोकाला मूर्ख माणूस असतो. राजाने वेळीच आवर घालायचा प्रयत्न केला, आजही ती घटना राजपुत्रास नीट आठवते आणि त्याचे गाल-कान दुखून येतात. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
इंजिनियरिंगचं पहिलं वर्ष राजपुत्राने गंमतीत घेतलं, म्हणून त्याला परीक्षा अवघड गेली. परंतु शेवटी तो राजपुत्रच! हार तो कसली मानणार? त्याने स्वतःच्या अंगात नवसंजीवनी संचारून घेतली, परत नव्या जोशाने प्रयत्न सुरु केले. मग काय! कसली ती परीक्षा, तिचा काय टिकाव लागणार राजपुत्रासमोर? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ह्या सगळ्या घडामोडींमध्ये राजपुत्राचे जुने मित्र हरवले. परंतु आपला राजपुत्र खूप मनमिळावू होता (उगाच का लोक त्यांचे गुणगान गातात?) त्याने परत नवीन मित्र जमवले. यावेळी मागच्यापेक्षा दुप्पट आणि मागच्या पेक्षा तीनपाट. सगळे एका पेक्षा एक कलांमध्ये पारंगत. कुणी क्रिकेटमध्ये तर कुणी कोडींगमध्ये, कुणी अभ्यासात तर कुणी सी. डी. राईट करण्यात, कुणी शरीरसौष्ठव तर कुणी श्रवणगुणांमध्ये पारंगत. राजपुत्राने या सर्वांसोबत मैत्री जोपासली आणि वृद्धिंगत केली. ही मैत्री इतकी दृढ होती, की राजपुत्र आपल्या सवंगड्यांना सोबत घेऊन त्यांच्याकडून सगळ्या विषयांचा अभ्यास करून घेई आणि त्यांना पारंगत करे. या सर्व प्रकारात त्यास स्वतःस परीक्षेत कमी गुण मिळाले तरी त्यास त्याचे दुःख नसे. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पहिल्या वर्षानंतर राजपुत्राने अपयशाला कधीही जवळ फिरकू दिले नाही. प्रत्येक वर्षी उत्तरोत्तर प्रगती होत गेली आणि राजपुत्राने इंजिनियरिंग हाहा म्हणता पूर्ण केली. कथेत राजपुत्राच्या प्रोजेक्टबद्दल न लिहिल्यास कथा अपुरी राहील. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मोठमोठ्या संकटांशी चार हात करण्यास राजपुत्रास फार आवडे. म्हणून त्याने आणि त्याच्या सवंगड्यांनी कुणासही जमणार नाही असा विषय घेतला आणि त्यावर त्यांचा प्रोजेक्ट चालू झाला. राजपुत्राच्या काळात त्यांना अशी टेक्नोलॉजी हवी होती की ज्यात तुम्ही एक छायाचित्र द्यायचं आणि संगणक तुम्हाला तशीच किंवा त्याच प्रकारची दुसरी छायाचित्रं देईल. निरनिराळ्या भाषांचा वापर करून झाला, परंतु राजपुत्राचे उद्दिष्ट काही सध्या होईना. परंतु त्याने एकदा शब्द दिला तो दिला, आता माघार घेणे नाही. राजपुत्राला तोच प्रोजेक्ट बनवायचा होता, मग सवंगड्यांशी युद्ध झाले तरी चालेल. याची देही याची डोळा घमासान युद्ध पाहिले आहे आम्ही. याच जिद्दीमुळे राजपुत्राने त्याच्या सवंगड्यांच्या साथीने तोच प्रोजेक्ट पूर्ण केला आणि इंजिनियरिंगचा गड सर केला. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
राजपुत्राची कहाणी अजून बरीच आहे, परंतु या अध्यायात एवढं पुरे. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-57756217309574243282013-06-12T23:32:00.000-07:002013-06-12T23:32:38.830-07:00नवीन सिरीज<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
काहीतरी खरडून खूप दिवस झाले, आणि खूप दिवसांनी थोडा वेळ मिळाला. बकबक करायला यापेक्षा चांगला मुहूर्त नाही म्हणून सकाळपासून विचार करत होतो की काय लिहाव. तेवढ्यात बाजूच्या कॉम्प्यूटरवर नजर गेली. कुणीतरी गेम खेळतंय, आणि गेम मधल्या पात्राला (character) कुत्रं चावतंय. चावण्यावरून पोस्टसाठी लागणारा विषय मिळाला. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागील काही महिन्यात रूमवर भरपूर घडामोडी झाल्या. वादळी पण म्हणू शकता. जुन्याच मित्राची नव्याने भरती झाली. म्हणून वादळ आले. सध्या वादळ निवळलय, म्हणून पोस्ट लिहिण्याएवढा वेळ आहे. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
असो, तर हा जो कार्यकर्ता आहे तो मूवी, सिरीजचा फार दिवाणा. एखादी मूवी पाहायसाठी कुणी तयार असो वा नसो, हा एकटासुद्धा जाइल एवढं डेडिकेशन! मागे याबाबतीत बोललोच आहे, आणि हे ही सांगितलेलंच आहे की मी या बाबतीत किती इंटरेस्टेड असतो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
जेव्हा ह्याची एन्ट्री झाली तेव्हा त्याने आम्हाला सगळे सिरीज नीट समजून सांगितले.</div>
<div style="text-align: justify;">
१. प्रिजन ब्रेक </div>
<div style="text-align: justify;">
२. शेरलॉक </div>
<div style="text-align: justify;">
३. ट्वेंटी फोर (२४)</div>
<div style="text-align: justify;">
४. टू एंड हाफ मेन </div>
<div style="text-align: justify;">
५. फ्रेंड्स </div>
<div style="text-align: justify;">
६. हाऊ आय मेट युअर मदर </div>
<div style="text-align: justify;">
७. स्मॉल विल </div>
<div style="text-align: justify;">
८. डेक्सटर</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अजून बरेच आहेत पण मला आत्ता आठवत नाहीत. पहिली वेळ होती म्हणून आम्ही मन लावून ऐकलं. पण हा कार्यक्रम रोजचाच झाला! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
टी. वी. लावलीय आणि आम्ही काही बघतोय, तेवढ्यात अचानक फ्रेंड्स किंवा तत्सम सिरीज मधला जोक सांगायचा. किंवा टी. वी. वर काही दिसलं की लगेच पूर्ण हिस्टरी सांगायची. हिरो कोण होता, आधी काय करायचा, त्याला मूवी कशी मिळाली, मूवी नंतर काय झालं. लगेच विषय देवांकडे वळवायचा - Michael Jackson, Kurt Cobain किंवा सचिन तेंडूलकर. हे भली मोठी हिस्टरी चालू. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
प्रत्येक नवीन आलेल्या मित्राला त्याने पाहिलेल्या सिरीजची के. टी. दिलीच पाहिजे. मग सुरु होतं- कोणत्या सिरीजचे किती सीजन आलेत, ह्याने किती पाहिलेत, प्रत्येक सिरीजचा प्लॉट काय आहे, इ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
परवा मला राहावलंच नाही, आणि मी त्याला सजेशन दिलं. आमच्या रूमवर एक व्हाईट बोर्ड आहे. मी त्याला म्हनल - की तुझे सगळे सिरीज यावर लिहून ठेव. कुणाचे किती इपिसोड, आणि काय काय ते डिटेल लिही. म्हणजे आम्हाला कधी कन्फ्युजन झालं तर लगेच वर पाहून लिंक लावता येते ;) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागे एकदा चुकून बोललो की "Man of Steel" साठी <span style="font-weight: normal;">आयमॅक्स</span>ला जाव काय की. हा तेच घेऊन बसला! तिकीट बुक करू का? तिकीट बुक करू का?</div>
<div style="text-align: justify;">
अरे भाई, मागच्या वेळी कारमधून गेलो होतो मुंबईला. या वेळी कार नाहीये! आणि एकाच दिवसात गर्मीने एवढा त्रस्त झालो होतो, की नंतर कधीच इच्छा होणार नाही मुंबईला जायची!</div>
<div style="text-align: justify;">
आणि आता तर पावसाळा लागलाय! मूवी पाहून पोहत पोहतच याव लागल पुण्याला ;) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
नाही! तरी <span style="font-weight: normal;">आयमॅक्स मधेच पहायचा! मग त्यासाठी बेंगलोरला पण जाईन ;)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;">तर वादळी घडामोडी इथेच संपतात. खरं तर लिहिण्यासारखं बरंच आहे, पण क्युबिकल मध्ये काम येताना दिसतंय म्हणून लगेच आटोपतं घेतोय :)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;">रामराम!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;">-पी. के. </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-60405502245155226942013-04-24T01:48:00.001-07:002013-04-24T01:48:32.339-07:00गाण्यातली एनर्जी <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
कडक उन्हाळा पडलाय आणि ऑफिसमधून दहादा खाली जाण्याच्या आमच्या सवयीमुळे अंगाची काहिली झाली. ऑफिसचा ए. सी. जेमतेम थंडावा देतो, आणि त्यातच कसंबसं आयुष्य निघतंय, अशी गोष्ट झाली!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अंधारात आशेचा किरण दिसावा त्याप्रमाणे हा विडीओ दिसला आणि खणखणीत एनर्जी आली </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/jVOcdwUnviU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
विडीओ :- रंग्याकडून साभार!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
हे गाणं मला ५ वर्ष झप्पकन मागे घेऊन गेलं, आणि कॉलेजच्या gathering ची आठवण आली. त्यावेळीही मी असंच एनर्जेटिक गाणं ऐकलं होतं. गायकाने माईक हातात घेऊन "नीले नीले अंबर पर" म्हटलं आणि मी आणि भैरोसिंग एवढे उत्साहित झालो की आम्ही ५० उठ-बशांचा एक सेट मारला! एम. जी. एम. च्या लोकांनी वाटल्यास gathering चा विडीओ पाहावा, खरं की नाही ते पटेल ;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
आजही तशीच गोष्ट घडली. ह्या गाण्यातला आवाज मला एवढी एनर्जी देऊन गेला की ती एनर्जी डीसीपेट करण्यासाठी मला ५० पुश-अप्स माराव्या लागल्या (उठ-बशा जरा कॉमनच झाल्यात म्हणून). क्षणभरासाठी विसरून गेलो होतो की आपण ऑफिसमध्ये आहोत. ज्यावेळी हातांना कळ आली, आणि एनर्जी संपली त्यावेळी उठून उभा राहिलो आणि पाहतो काय! टीम गोळा झाली!!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तर मित्राचे नाव न डिस्क्लोज करता त्याला त्रिवार अभिवादन करतो आणि वटवट बंद करतो!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-57694274592059521842013-03-18T23:13:00.001-07:002013-03-18T23:13:12.825-07:00चौधरी <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
सारी दुनिया देख दंग, ताकत और अकल की जंग… </div>
<div style="text-align: justify;">
देसी रंग और देसी राग, कम्प्युटर से तेज दिमाग… </div>
<div style="text-align: justify;">
अकल की खेती हरी भरी, बात सुनाउ खरी खरी… </div>
<div style="text-align: justify;">
चाचा चौधरी </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
(वरच्या चार ओळी निखिल जोशी कडून साभार)<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
हर्षद चौधरी म्हणजे माझा लई जुना मित्र. प्रतिभा निकेतन शाळेपासून त्याची आणि माझी ओळख. शाळा झाल्यावर अकरावी आणि बारावी आमचं कॉलेज चेंज झालं, पण नंतर इंजिनियरिंगला परत सोबतच आलो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
आमच्या सगळ्या कार्यकर्त्यांमध्ये चौधरी शांत माणूस. जास्त बोलणं नाही, बडबड नाही, थिल्लरपणा नाही. राहणीमान एकदम व्यवस्थित. कपडे टाईम टू टाईम धुतलेले, धुतल्यावर लगेच इस्त्री करून ठेवलेले, आणि इस्त्री झाली की पेटीत भरून ठेवलेले. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बाय द वे, पेटी उचकने आणि वरचे कपडे खाली आणि खालचे कपडे वर ठेवणे हा चौधरीचा छंद! तसा चौधरी वीकेंडला आमच्यासोबत नसतोच, गुणी बाळासारखा सगळ्या नातेवाईकांना भेट देऊन येत असतो. पण चुकून एखादा वीकेंड रूमवर घालवावा लागला, आणि करमत नसेल तर चौधरी लगेच bag कडे पळतो आणी उचका उचकी सुरु!<br />
<br />
चौधरीला तशी मोबाइल किंवा हाय टेक वस्तूंची हौस नाही. आपला जुनाच नोकिया फोन वापरत असतो, आणि त्याचा वापर सुद्धा लिमिटेडच. फार फार तर कॉल करणे किंवा एसएमएस करणे, इंटरनेट तर फार दूरची गोष्ट. एके दिवशी चौधरी असाच माझ्याकडे आला आणि म्हनला 'अबे, फोनची बेटरी गेली वाटतं! खूप लवकर डिस्चार्ज व्हायला' मी म्हणलं लवकर म्हणजे किती? '२ दिवसात एकदा चार्ज कराव लागायले'… तर असा धन्य कार्यकर्ता!<br />
<br />
चौधरीला आमच्यासारख्या लांब पल्ल्याच्या ट्रिप्स झेपत नाहीत, लोहगड सोडला तर मला तरी नाही आठवत की चौधरी आमच्यासोबत कुठं आलाय (बाय द वे, लोहगड म्हणजे लांब पल्ला नाही). चौधरीची गाडीपण व्यवस्थित ठेवलेली असते, मला वाटत की तीच गाडी शोरूम मध्ये ठेवली असती तर खराब झाली असती, पण चौधरी नियमित काळजी घेतो म्हणून आजपर्यंत टिकून आहे, आणि गाडीची फायरिंगसुद्धा जशीच्या तशीच आहे! नाहीतर आमच्या गाड्या पहा, रोज वापरात असून सुद्धा धूळ खात पडलेल्या असतात आणि निष्काळजीपणाच्या चालवण्याने इंजिनची माय-बहिण झालेली आहे ;)<br />
<br />
घरचं जेवण चालू असतानाच चौधरींनी ढेरी कमावली आहे, आणि आता झिजवायचा प्रयत्न चालू आहे. म्हणूनच चौधरींचं जेवण एकदम मोजून मापून. त्यातल्या त्यात जिममध्ये हाड मोडेस्तोवर व्यायाम, पण परिणाम शून्य!<br />
<br />
बर, बाकी पोट्टे ऑफिसला जाताना जीन्स, टी-शर्ट घालतात. पण चौधरी प्रॉपर फ़ोर्मल कपडेच घालून जातात. दर दोन दिवसाला शेविंग केलीच पाहिजे, नख कापलेच पाहिजेत, बुटांची पॉलीश केलीच पाहिजे! चष्म्याची व्यवस्था गाडीतच! गाडीच्या बॉक्समध्ये गॉगल आणि साधा चष्मा सापडायलाच पाहिजे. दिवसा गॉगल वापरायचा आणि संध्याकाळी येताना साधा चष्मा वापरायचा हे ठरलेले नियम!<br />
<br />
महत्वाची गोष्ट म्हणजे चौधरीचा दिमाग लई तल्लख, कुठलीही गोष्ट त्यांना एकदा सांगितली की ती झालीच म्हणून समजा! मग ते दुकानातून कुठलं सामान आणणं असो, की चतुर्थीला गणपती मंदिरात जाणं असो. चौधरीला सगळं लक्षात राहतंय. यावरून आठवलं, चौधरी गणपतीचा निस्सीम भक्त! दगडूशेठ गणपतीला नियमित वारी असतेच, पण समजा चतुर्थी वीकडेला आली आणि जाणं झालं नाही तर कमीतकमी गल्लीतल्या गणपतीचं दर्शन घेऊनच येतो.<br />
<br />
एटीएम आणि चौधरींची खूप दुष्मनी. चौधरी सहसा स्वतःसोबत एटीएम कार्ड ठेवतच नाहीत. महिन्याच्या सुरुवातीला एकदाच एटीएम मधून पैसे काढायचे हा उसूल! <br />
<br />
डक्क्या सारख्या पोराला आम्ही बोलतं केलं, पण चौधरी लई अवघड माणूस! तसा चौधरी कधी कधी गप्पा मारतो, पण लई क्वचित. सहसा त्याचा बोलायचा मूड असेल तरच गप्पा चालतात, नाही तर टीवी लावून बातम्याच बघतो.<br />
<br />
चौधरी पुराणात इतकंच! चौधरींचा एक फोटो चिकटवून ४ शब्द संपवतो!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0ki2v78UJtwd5CmYWwetDP03CMu3baNumP6C-Zp_q8Sf7vZ0H_6hF1Y8Y4BoRvPeBKb4d4vspSfufKZpHvxz34QnOITBwqgZni_PsjY0f_pCDsMTnhMvEuc-EGm5ir6jNM8L25xbQq0/s1600/IMG_6986.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0ki2v78UJtwd5CmYWwetDP03CMu3baNumP6C-Zp_q8Sf7vZ0H_6hF1Y8Y4BoRvPeBKb4d4vspSfufKZpHvxz34QnOITBwqgZni_PsjY0f_pCDsMTnhMvEuc-EGm5ir6jNM8L25xbQq0/s320/IMG_6986.JPG" width="320" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-41816502398162835902013-03-08T04:13:00.002-08:002013-03-08T04:13:35.195-08:00बारकं <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
रेल्वे स्टेशन आणि रेल्वे जंक्शन मधला फरक माहिती आहे? सेम तसंच बारकं म्हणजे आमच्या ग्रुपचं जंक्शन आहे. नाव- संदीप पोकलवार. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागच्या पोस्टमध्ये सांगितल्या प्रमाणे डक्क्या आणि माझी भेट सेकंड इअर मध्ये झाली, आणि त्याबरोबर बारक्याची पण ओळख झाली. डक्क्या आणि बारक्या शाळेच्या पहिली पासूनचे दोस्त. फक्त ११वी आणि १२वी वेगळ्या कॉलेजमध्ये शिकले, आणि परत इंजिनियरिंगला एकत्र आले!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
साहजिकच माझी आणि बारक्याची ओळख झाली, पण सेकंड इअरला ओळख मर्यादितच होती. याचं कारण म्हणजे बारक्याचा ग्रुप. त्यावेळी बारक्या अजीब कार्यकर्त्यांसोबत राहायचा, त्यांना असाइनमेंट, प्रोग्राम्स शेअर करणे म्हणजे संपत्ती शेअर करण्यासारखं वाटाव, इगो पण हर्ट व्हाव त्यांचा. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
थर्ड इअरला इलेक्टीव चूज करायचा होता, तेव्हा माझ्यासोबत मोजकेच पोट्टे होते आणि बारक्या त्यातला एक. डी. आय. पी. विषयाला मी, बारक्या, निख्या आणि श्रीकांत्याच! बाकी ५० लोक दुसऱ्या सब्जेक्टला! क्लासमधला धिंगाणा वाढला आणि बारक्या आमच्या ग्रुपमध्ये शामिल झाला. आता प्रोग्राम्स, असाइनमेंट आमच्या सोबत होऊ लागल्या. तरी अधून मधून त्याची वारी असायचीच जुन्या ग्रुप सोबत, आणि जुने कार्यकर्ते काड्या करायचेच. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
असो, बारक्या राहायचा भाग्यनगरला आणि जंक्शन झाल्यामुळे आम्ही सगळे रोज तिथल्या गणपती मंदिरात जमा व्हायचो. कॉलेज सुटायचं ५-६ वाजता, आणि घरी जाउन थोडी पोटपूजा झाली, की भाग्यनगर गाठून बारक्याच्या दुकानासमोर उभं राहायचं. आम्ही गोळा झालेले पाहून बारक्या काम आटोपायचा, आणि जमावात शिरायचा. तिथून एकेकाला फोन लावणे चालू. श्रीकांत्या, अज्या, भैर, चौधरी, गज्या, पर्तान्या सगळे यायचे. गणपतीचे दर्शन घेतले, की आज काय घडलं, काय लफडे झाले चर्चा चालू व्हायची. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बारकं तसं लई नंबरी होतं. प्रत्येक पोराला त्याने एका पोरीचं नाव चिकटवलं, आणि रोज चिडवायचं. स्वतः मात्र सेफ साईड होतं. पण आम्हीही काही कमी नव्हतो, आम्ही पण नंबर १ नाव शोधून काढलं आणि बारक्याला जोडलं ;) जेव्हा त्याने आम्हाला चिडवायला चालू केलं तेव्हा आम्ही पण चालू व्हायचो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बारक्या क्लासमध्ये सहसा आमच्याच बाजूला बसायचा. ते बाजूला बसलंय म्हणल्यावर क्लासमध्ये काड्या चालू झाल्याच म्हणून समजा! मग बेंचवर बसलेल्या एखाद्याला हसू आवरलं नाही, की झालं! क्लासमधून हकालपट्टी झाली की बारकं नंतर येउन भेटायचं आणि परत चिडवणं चालू :) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
फायनल इअरला बारक्याची आणि माझी दोस्ती चांगलीच वाढली. बारक्याला डी. आय. पी. चाच प्रोजेक्ट करायचा होता, म्हणून ते श्रीकांत्यासोबत जॉईन झालं, पण तरीही कोडींग साठी आम्ही सोबतच बसाव! त्यावेळी निख्या आणि श्रीकांत्याची हाणामारी आम्ही दोघांनी लई एन्जॉय केली :) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
होळीच्या दिवशी बारकं सगळ्या कार्यकर्त्यांना घेऊन माझ्या घरी आलं. नांदेडच्या पोरांची होळी म्हणजे कपडे फाडलेच पाहिजेत! घरातून बाहेर पडताच बारक्याने आणि आत्याने माझे कपडे फाडले आणि तोंडाला रंग फासला. तिथून आगेकूच करत आम्ही डक्क्याच्या घरापुढे गेलो, पण आमचा अवतार पाहून डक्क्या घराबाहेर आला नाही. आमचा ताफा जसा तरोडा नाक्या पर्यंत पोचला, तसं आम्हाला पोलिसांनी हटकलं, आणि गाड्या ताब्यात घेतल्या. गज्या, आत्या आणि बाकी पोट्टे पोलिसांना हुज्जत घालत होते, आणि एव्हाना तिथले चिल्लेपिल्ले येउन गोंधळ घालत होते. पोलिसवाला चिडला, आणि आम्ही थोडं दूरच जाव म्हणून पळालो. पण बारक्याला काय वाटलं कुणास ठाऊक, ते तिथंच थांबलं. पोलिसाचा पारा चढला आणि पळता पळता फाडकण आवाज आला. काय झालं म्हणून आम्ही मागे पाहतोय तर बारक्या गालावर हात ठेऊन पळत येताना दिसलं :) काय झालं ते विचारायची गरज नव्हतीच :) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पर्तान्या आणि बारक्या बरेच जिगरी दोस्त. पर्तान्या नेहमी ट्रेनने सेलू-नांदेड येरझाऱ्या घालायचा, आणि नेहमी फुशारक्या मारायचा की ट्रेनचे सगळे टी. सी. त्याच्या ओळखीचे आहेत. एकदा असंच बारक्याला इंटरव्यू निमित्ताने औरंगाबादला जायला लागलं, म्हणून त्याने सेलूच्या सेहवाग (परतान्या) सोबत जायचं ठरवलं. जनरल डब्यात गर्दी होती, म्हणून परतान्या त्याला रिजर्वेशनच्या डब्यात घेऊन गेलं आणि म्हणे तू काळजी करू नको बारक्या! मी आहे न!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बारक्याला वाटलं आता टी. सी. आल्यावर परतान्या काहीतरी जुगाड करेल, आणि आपल्याला बसायला मिळेल. कशाचं काय, रात्र भर परतान्याने त्याला ह्या डब्यातून त्या डब्यात करायला लावलं! मग काय! २ दिवसांनी पर्ताण्याच्या उद्धारच केला बारक्याने :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
कॉलेज लाईफ संपली, आणि पुण्यात जेव्हा आलो तेव्हा बाकी पोरांची आणि माझी ओळख जास्त नव्हती. मला रूम भेटली ती बारक्या मुळेच. मी, बारक्या, निख्या, श्रीकांत्या, ओम्या, आत्या, अवधूत रूम पार्टनर बनलो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्याने मला बरेचदा चुना लावला. माझ्यासोबत गाडीवर बसायचा आणि एखादा सिग्नल आला, की म्हणायचा-- "चल बे, इथं पोलिस नसते, काढ गाडी"… आणि गाडी काढली, आणि पोलिसाने पकडलं की साईडला जाउन दात काढायचं… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
रूमवर सगळ्यांशी त्याची जमायची… खासकरून ओम्या आणि आत्यासोबत. एकदा असंच आत्याला काहीतरी हुक्की उठली आणि घरीच जेवायला बनवावं म्हणून बसला. आत्याच्या प्लान म्हणजे 'कशात काय आणि फाटक्यात पाय'! तेवढ्यात बारकं हात हलवत आलं आणि बोम्बललं -- "<b>आपण तर फक्त वेजच खाणार</b>"… आत्या आणि ओम्या लोळू लोळू हस्ले… आजही आत्याचा फोन आला तर एकदा तरी आठवण करून देतेच ते… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागे सांगितल्याप्रमाणे एका वर्षानंतर भैरोसिंग आमच्या रूमवर पाचारण झाले, त्यानंतर बारक्या आणि भैरोसिंगाच्या हसण्याला उधाणच आलं. रूमवर एखादी घटना घडली, की दोघे एकमेकांकडे पहाव आणि खीखीखी कराव. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
वाई, पाचगणी, महाबळेश्वर आणि दिवेआगर ट्रीप बारक्यामुळेच पॉसीबल झाली. बारकं होतं म्हणून ती ट्रीप एन्जॉय झाली, नाहीतर डक्क्या कुठं सोफा सोडून आलं असतं?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNoFTeZrkhHg-Dr3x-eFD_Uih7VoCkbz9TkckpOgg89Os9TE7Ij4i3FA4L0SDA69MxNDvrPGqSfB4ci8GDjrt9dKP56hyFDNhww33e7K5js5HNhPxsRfvTdv10Rxsi4FemRXIBggUOEbA/s1600/IMG_5148.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNoFTeZrkhHg-Dr3x-eFD_Uih7VoCkbz9TkckpOgg89Os9TE7Ij4i3FA4L0SDA69MxNDvrPGqSfB4ci8GDjrt9dKP56hyFDNhww33e7K5js5HNhPxsRfvTdv10Rxsi4FemRXIBggUOEbA/s320/IMG_5148.JPG" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
आता बारकं गेलंय परदेशी! कधी येतंय काय माहित!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-71753607262326496502013-03-05T23:48:00.001-08:002013-03-05T23:48:21.815-08:00डक्क्या <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
आमच्या टोळीतला सगळ्यात शांत आणि सुस्त प्राणी. खास बात म्हणजे शुद्ध मराठीत 'डावखुरा' माणूस, पण मराठवाडी भाषेत डक्क्या (डकन्या)! संपूर्ण नाव-- शशांक शेषराव पचलिंग. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
भैरोसिंगच्या पोस्टमध्ये सांगितल्याप्रमाणे डक्क्या आणि माझी भेट सेकंड इअरच्या क्लास मध्ये झाली. डकन्याचं घर आणि माझं घर तसं जवळ-जवळच. कधी कधी डक्क्या बाइक घेऊन आला, की आम्ही दोघं सोबत घरी जाव!<br />
<br />
घरी जाण्यावरून एक गोष्ट आठवली, गाडी विसरणे ही त्याच्या घरी सगळ्यांची सवय होती. कित्येक वेळेस माझ्या सोबत हनुमानगड पर्यंत पायी यायचा आणि मग त्याच्या लक्षात यायचं की आज कॉलेजमध्ये बाइक आणलीय! एकदा तर ट्युशनच्या समोर गाडी विसरली, ती दुसऱ्या दिवशी सकाळीच आणली!! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अनुवांशिक कंटाळ्यामुळे ह्याला "C प्रोग्राम्स" करणे जड जायचे. आणि त्यावेळी माझ्याकडे कॉम्प्युटर नसल्यामुळे मी याच्या घरी जाउन बसाव, आणि दोघं मिळून प्रोग्राम्स बनवाव. असं करत करत आमची दोस्ती वाढली. हाच कंटाळा इलेक्ट्रोनिक्स च्या practicals मध्ये पण दिसून यायचा आणि तिथं सुद्धा डक्क्या माझ्या सोबतच राहायचा म्हणजे ब्रेडबोर्ड ला हात लावायची गरज पडू नये :)<br />
<br />
कुठं काय बोलाव, याची डक्क्याला बिलकुल अक्कल नव्हती. एके दिवशी मास्तरने भैरोसिंग आणि बिल्डरला फैलावर घेतलं आणि विचारत होता की कोण कोणाच्या फाईल्स कॉपी मारतो. दोघांनी तोंडावर शिलाई मारली होती, म्हणून मास्तरने डक्क्याला पाचारण केलं. डकन्या काय बोम्बलला असेल? "सर, मला काही माहित नाही, मी प्रसादची फाईल कॉपी मारतो". घ्या. आमचीच लागली, ते पण विनाकारण!<br />
<br />
डक्क्या तसा कमीच बोलतो, पण त्याला बोलतं कराव लागतं. एकदा बोलता झाला, की मग काही नाही! आमच्या केटेगरीमध्ये मिक्स होऊन गेला. अधून मधून एखाद्याची घ्यायला त्याला लई आवडावं. असंच एकदा गज्या सुट्ट्यात घरी गेला होता आणि प्रोजेक्ट टायटल सबमिट करायचं होतं, त्यावेळी त्याने गज्याची फुल घेतली. झालं काय, की गज्याला फोन केला डक्क्याने आणि गजा गाऱ्हाणे करू लागला माझे. आणि डक्क्या सगळा तमाशा मजा घेत पाहू लागला.<br />
<br />
हं, अजून एक गोष्ट. डक्क्याच्या घरच्यांनाही माहित पडलं होतं की कॉलेजमध्ये ह्याला 'शशांक' ऐवजी 'डक्क्या' म्हणून बोलावतात. आणि ह्याच्या वडलांचा आणि ह्याचा आवाज एकदम सेम. त्यावेळी डक्क्या कडे मोबाइल नव्हता आणि घरच्या फोनवर कॉल लावाव लागायचा. ह्याच्या वडलांनी जरी फोन उचलला तरी डक्क्याच वाटायचा.<br />
आम्ही पोट्टे--"हेलो डकन्या?"<br />
डक्क्याचे वडील -- "अरे छोटू? तुझा फोन आलाय!"<br />
<br />
हां, तर प्रोजेक्ट वरून आठवलं…. डक्क्या आणि रंग्याचं घर जवळ जवळ होतं. एके दिवशी 'रियाज' करायला भारग्या रंग्याकडे गेला, जाता जाता डक्क्याला पण सोबती म्हणून घेतलं. त्या दिवशी डक्क्याने रंग्याचा प्रोजेक्ट पाहिला आणि फुल पागल झाला. अबे प्रसाद्या, आपण सेम प्रोजेक्ट करुत, फक्त युआय चेंज करुत म्हणजे जास्त काम लागणार नाही. त्याला अंदाज सांगितला की तू जे म्हणतोय ते तेवढं सोप्प नाही, नुसता युआय जरी चेंज करायचा म्हनला तरी पूर्ण प्रोजेक्टची कोडींग चेंज होते. त्यातल्या त्यात आपल्याला डेटाबेससुद्धा चेंज करायचाय… पण आळशीपणापुढे माझं काहीही चाललं नाही, आणि सेम प्रोजेक्ट करावा लागला, उलट सगळी कोडींग नव्याने करावी लागली!!<br />
<br />
कॉलेज संपल्यावर (डिग्री मिळाल्यावर) डक्क्या आमच्या सोबत राहू नये, त्याच्या भावाचं स्वतःचं घर होतं इकडे. आमच्या रूम आणि डक्क्याच्या घरातलं अंतर फार फार तर १० किमी असेल, पण तरीही डक्क्या काही भेटायला येऊ नये. एकवेळ प्रार्थना केली तर देव अवतरेल, पण डक्क्या कधीच यायचा नाही… एवढा कमालीचा आळस!!<br />
<br />
आमच्या कार्यकर्त्यांनी खूप स्ट्रगल केलं, सेम तेवढंच डक्क्याने केलं आणि मग नोकरी मिळाली. आता आम्ही रूम चेंज करून डक्क्याच्या शेजारीच राहायला गेलो. एव्हाना डकन्याचा भाऊ ऑनसाईट गेला, आणि डकण्याच्या हाती कार लागली. मग काय! महाबळेश्वर, वाई, दिवेआगर, लोणावळा, मुंबई अश्या ट्रिप्स नेहमीच व्हायला लागल्या. भैऱ्याच्या भाषेत 'डक्क्या आपल्या नादी लागून बरबाद झालंय ;)'<br />
<br />
एवढी मर मर करून आत्ता कुठं डकनं बोलतं झालंय! उदाहरण म्हणजे मी आणि डक्क्या कधी फिरू लागलो आणि एखादी पोट्टी समोरून गेली तर ते स्वतःहून तारीफ करायला लागलंय ;)<br />
<br />
त्याची खासियत म्हणजे डिस्ट्रीक्ट लेवलचा क्रिकेट प्लेयर होतं ते. नांदेड-पुणे, नांदेड-औरंगाबाद असं खेळून आलय. पण काय माहित, आम्हाला कधी त्याचा गेम दिसलाच नाही. कधी पण कॉलेज मध्ये मेच असली की साला हरूनच यायचा. त्याला याच्या वरून कित्येकदा चिडवतो आम्ही… मुद्दाम 'अंडर-आर्म' बॉलिंग करून त्याला आउट करायचं आणि मग चिडवायचं :)<br />
<br />
डक्क्या म्हणजे दुनियेचा किरकिरी माणूस! कित्येक दिवसांपासून गोवा जायचं आमच्या मनात आहे, पण हा काही आम्हाला नेत नाही. एवढ्या लांब कोणी कार चालवावी? मला बोर होतंय!<br />
बर, आम्हाला शिकव, आम्ही अधून मधून चालवतो … नाही! मी भावाला सुद्धा कार चालवायला देत नाही!<br />
मग जायचं कसं?<br />
<br />
गाणे ऐकायचेत? तर फक्त वोकल सॉंग पाहिजेत! जास्त म्युजिक नको!!<br />
कार चालवताना लोक सहसा दणादण गाणे वाजवत चालवतात… कोणाला आवडतात म्हणून, आणि कुणी झोप येऊ नये म्हणून… पण याला मंद गाणे आवडतात… इकडे लोकांचा जीव जातो, कुठे ह्याला झोप लागली, तर विनाकारण जीव जायचा!<br />
<br />
मागे एकदा दिवेआगरला जाताना स्टीअरिंग वरून दोन्ही हात सोडून डोक्यामागे नेऊ लागला. शेवटी राजाला राहवलं नाही, आणि ते म्हणलं -"डक्क्या काही काम असाल तर सांग, स्टीअरिंग वरून हात सोडू नको! मला इकडे मागे काहीही काम नाही, जे म्हणशील ते करतो ;)"<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5Qv_Jy6KI8D4EBbXexCcBg9VKjOoHKvsCfIXRzIIAQeCM3aN249iAGbThDkwA2pgCKHbZzDVXnik2FEndHojQR3TqtIaYQsEqGIKzPkVR8lhfFwwnCz9iGENjy_AWIRd1GDJp8OVC9o/s1600/IMG_5110.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5Qv_Jy6KI8D4EBbXexCcBg9VKjOoHKvsCfIXRzIIAQeCM3aN249iAGbThDkwA2pgCKHbZzDVXnik2FEndHojQR3TqtIaYQsEqGIKzPkVR8lhfFwwnCz9iGENjy_AWIRd1GDJp8OVC9o/s320/IMG_5110.JPG" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
अजूनसुद्धा डक्क्या वीकेंडशिवाय भेटत नाही. घर जवळ असून सुद्धा त्याला सोफ्यावरून उठाव वाटत नाही. ऑफिसवरून आला, की जे सोफ्यावर बसून टीवी चालू करतो, ते रात्री ११ -११:३० पर्यंत! मध्ये फक्त जेवणाचा व्यत्यय येतो, ते पण सोफ्यावरच उरकून घेतलं जातं!<br />
<br />
बरं, वरचा फोटो पाचगणी जवळ काढलाय. तसं डकन्याला फोटो काढून घ्यायची हौस नाही (जशी भैरोसिंघांना आहे), पण अधून मधून मिरर मध्ये स्वतःचे केस पाहतो, आणि डाव्या हाताने "आउ आउ" म्हणत नीट करतो, आणि पळत जाउन एखाद्या स्पॉटवर बसतो. "प्रसाद्या, एक फोटो काढ बे!". आणि लगेच क्लिक!<br />
<br />
तर असा हा कार्यकर्ता…<br />
<br />
-पी. के. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-13307451856552946852013-02-28T23:12:00.003-08:002013-02-28T23:12:53.035-08:00भैरोसिंग (बंटी)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
बंटी म्हणजे आमच्या ताफ्यातला मोठ्ठा प्राणी. पूर्ण नाव-- यशवंत जीवनराव देशपांडे. </div>
<div style="text-align: justify;">
खूप दिवसांआधी यांच्या नावाने एक पोस्ट टाकली होती, पण त्या वेळी याचं वर्णन अतिशय कमी शब्दांत झालं होतं. खरं तर यांच्या देहयष्टीच्या मानाने तेवढी छोटी ब्लॉग पोस्ट म्हणजे लज्जास्पद ठरेल, म्हणून परत एकदा व्यक्तीवर्णन!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बंटीचं मूळगाव अजून कुणालाही ठाऊक नाही, ते एक न समजणारं कोडं आहे. हिंगोली, वसमत, नांदेड, की यमलवाडा यावरून सगळ्याचं दुमत होतं. बंटी सांगायचा प्रयत्न करतो, पण प्रत्येक वेळी कोडं तितकंच किचकट होत जातं, म्हणून आम्ही याविषयी अति विचार करणं सोडून दिलंय. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बंटीची आणि आमची ओळख फर्स्ट इअर पासून. एकदा असंच कॉलेजच्या कोरीडॉरमधून फिरत असताना बंटी पळत आला, आणि फ्रेशर्स पार्टी मध्ये येण्याचं आमंत्रण देऊ लागला. १-२ दिवसांनंतर भार्ग्या कडून कळलं की बंटी त्याच्या सोबत एन. एस. बी. कॉलेजमध्ये होता. फर्स्ट इअर मध्ये त्यानंतर बंटीचा आणि आमचा जास्त काही संपर्क नाही झाला. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
सेकंड इअरचे डिजिटल इलेक्ट्रोनिक्स आणि बेसिक इलेक्ट्रोनिक्स म्हणजे बंटी आणि टोळीची दुखती नस. भार्ग्या च्या ओळखीमुळे डक्क्याची आणि माझी दोस्ती जमली, आणि तो माझ्यासोबत बसायचा, आणि त्यामुळे बंटीभाऊ आणि टोळी आमच्यासोबत चिकटली. त्यावेळी बंटीभाऊ सोबत बिल्डर घेऊन फिरायचे, म्हणून कॉलेजमध्ये एक 'दरारा' असायचा. वर्गात आणि Practical मध्ये विनाकारण खी-खी करणे ही या टोळीची खासियत. यांच्यामध्ये बाजीराव सुद्धा शामिल होते. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
दरम्यान, बंटीला एकदा कानाचा आजार झाला आणि कमी ऐकू यायला लागलं. बंटीचं 'भैरोसिंग' असं नामकरण व्हायला एवढं कारण पुरेसं होतं. त्यानंतर बंटीने बरेचदा सिद्ध करून दाखवलं की त्याला खरंच बहिरेपण आलंय. मग ते मोबाईल ऐकू न येणे असो, की ड्रील मशीनचा आवाज विमानासारखा वाटणे असो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
सेकंड इअर च्या शेवटी ही टिंगल टवाळी बंटी आणि बिल्डरला महाग पडली, आणि तीन-चार विषय घालून एक वर्ष घरी बसले. बंटी म्हणजे एवढी प्रसन्नमूर्ती की, आपलं वर्ष गेलंय त्याच्या दुःखापेक्षा शत्रूचे १-२ विषय घातले याचं त्यांना समाधान! त्यात कहर म्हणजे बंटीभाऊंनी लेक्चररसोबतच्या एका भांडणात नाहक आम्हाला अडकवल होतं :) आम्ही साफ सुटलो, पण बंटी पुरता अडकला होता. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
असो, एक वर्ष कम्प्लीट झालं आणि बंटी परत कॉलेजमध्ये रुजू झाला. नवीन मित्र भेटल्यामुळे बंटीचा आणि आमचा संपर्क तसा तुटलाच. पण मी रोज भाग्यनगरची वारी करायचो म्हणून बंटी अधून मधून भेटायचा. पण टी. वी. च्या अतूट प्रेमापोटी तो आमची भेट बरेचदा टाळायचा. बालिका वधू आणि तत्सम 'सास-बहु' सिरिअयल्स म्हणजे त्याचे फेवरेट कार्यक्रम. अजूनही त्याला सगळ्या पात्रांची नावं तोंडपाठ आहेत. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
आमचं कॉलेज जीवन संपलं आणि आम्ही नोकरी निमित्ताने पुण्याला आलो. अधून मधून बंटी आम्हाला फोन करत असे. नांदेडला गेल्यावर त्याची आणि आमची भेट ठरलेलीच असायची पण इथे सुद्धा 'सास-बहु' आडव्या यायच्याच. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बंटीने फायनल इअर डिस्टींक्शन घेऊन काढलं आणि थेट आमच्या रूमवर अवतीर्ण झाला. रूमवर आल्यावर कसून तयारी चालू झाली आणि काही महिन्यातच बंटीने नोकरी मिळवली. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बाहेरच्या जेवणावर बंटी आधीपासूनच नाराज असायचा. जेवण घरी बनवायला सुरु केलं, आणि बंटीच्या कलागुणांना वाव मिळाला. रोज नवनवीन पदार्थ आम्हाला खायला मिळत आहेत. तसंच बंटीच्या वसमत वारीनंतर नवनवीन शब्द सुद्धा शिकायला मिळतात. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
उदा. </div>
<div style="text-align: justify;">
१. सिनेमात एखादा इरोटिक सीन आला तर -- हिरो हिरोइनचा 'हिसाब' करत आहे. </div>
<div style="text-align: justify;">
२. जेवण 'नंबर एक' झालंय . </div>
<div style="text-align: justify;">
३. 'वन साईड' खाल्लं (म्हणजे खूप खाल्लं). </div>
<div style="text-align: justify;">
४. आज 'आवताण' आहे (आमंत्रण)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागे काही दिवसांआधी आम्ही ट्रिप्स आयोजित केल्या होत्या तेव्हा एक गोष्ट लक्षात आली कि बंटी जास्त फिरला नाही, आणि मित्रांसोबत एखाद्या ट्रीपला जाण्याची उत्सुकता त्याच्या चेहऱ्यावरून साफ दिसते. लगेच अंगाला गुदगुल्या होणे, अति एक्साईट होणे हे गुणधर्म. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्यातल्या त्यात कुणाच्या हातात केमेरा दिसला तर बंटी सहनशीलता सोडून फोटोसाठी तयार होतो. मग समोरच्या माणसाला फोटोग्राफी सोडून पोट्रे काढावे लागतात. मागे दिवेआगरच्या पोस्ट्स मध्ये तुमच्या लक्षात आलंच असेल की एस. एल. आर. केमेरा असून सुद्धा मला 'नेचर फोटोग्राफी' करता आली नाही :P </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCB3hOQ9aQ5mPn2uMDQQ_kYMBf8NvuGmQ7qL-gZE4caLGWyUIfl7w0T18-SlAUGZmD7VCP6t1637uuGz4wgKN9p1ufycU5OJcE_WnFDqOiHN9VHB2jkTy69R-26i4P8p5KmYulIfYFklE/s1600/IMG_5136.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCB3hOQ9aQ5mPn2uMDQQ_kYMBf8NvuGmQ7qL-gZE4caLGWyUIfl7w0T18-SlAUGZmD7VCP6t1637uuGz4wgKN9p1ufycU5OJcE_WnFDqOiHN9VHB2jkTy69R-26i4P8p5KmYulIfYFklE/s320/IMG_5136.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तर असा हा बंटी. अजून काही गोष्टी आहेत, त्या लिहिल्या तर बंटी हाणेल. म्हणून पोस्ट आटोपतो. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-3935906393164244342013-02-27T22:22:00.004-08:002013-02-27T22:22:54.352-08:00निख्या <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
पंक्यानंतर कुणाचं नाव जास्त घेतलं असेल तर तो म्हणजे निख्या. पूर्ण नाव - निखील चंद्रकांत जोशी. <div style="text-align: justify;">
निख्याची आणि माझी ओळख सेकंड इअरच्या पहिल्या क्लास मध्ये झाली. निख्याने फर्स्ट इअर मध्ये माती खाल्ली होती, म्हणून एक वर्ष कुत्रे मारत बसला होता आणि मग आमच्या सोबत जॉईन झाला. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्यावेळी आमच्या कॉलेजमध्ये इंग्रजी सहसा कोणी बोलत नव्हतं. फर्स्ट इअर मध्ये माझे जास्त कोणी मित्र नव्हते, होता तो फक्त भार्ग्या. तो गेला इलेक्ट्रोनिक्स मध्ये. मी एकटा बसलो होतो, आणि थोड्या वेळात निख्या माझ्या बाजूला येउन बसला. जे फाड फाड इंग्रजी बोलायला चालू केली त्याने… बाप रे…. आम्ही राहिलो गावठी मानसं. निख्याला काय उत्तरं द्याव! तरी कसा बसा दिवस काढला. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
नंतर नंतर निख्याने त्याचे कारनामे दाखवायला चालू केले. हातावर, अंगावर काहीबाही लिहिणे…. वर्गात पच्चकन काहीतरी बोलणे…. आणि असं काही करून लोकांच्या शिव्या खाणे हे त्याचे आवडते छंद! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
असाच एक किस्सा सांगतो- एके दिवशी निख्याच्या हातावर लिहिलं होतं-- "आज समोसा खायचा नाही". आम्ही विचारलं - "का रे भाई?" तर निख्याचं उत्तर--"आज चतुर्थी आहे. आज उपवास आहे, म्हणून समोसा खायचा नाही"</div>
<div style="text-align: justify;">
घ्या. एवढ्याश्या गोष्टी साठी अंगावर लिहून घेतलं. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अजून काही उदाहरणं-- "आज पेट्रोल भरायचं आहे"</div>
<div style="text-align: justify;">
"आज बुधवारचा बाजार आहे". हे कशासाठी? तर आज गाडी दुसर्या रस्त्याने न्याव लागेल. ते लक्षात राहिलं पाहिजे!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
१-२ वर्षाखाली गजनी पिच्चर पाहिला, आणि लगेच निख्याला फोन लावला. अबे तू केस ठोक. त्याने तुझ्या जीवनावर मूवी बनवलीय ;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्यावेळी निख्या अवास्तव वादावादी करायचा. खासकरून त्रिवेदी सरच्या लेक्चरमध्ये दिसून आल्यासारखं करत होता. ऐन क्लास संपायची वेळ आली, कि ह्याला काहीतरी डाउट मिळायचे. इथंही शिव्या खाउन घेत होता, आणि त्याचं पोट भरत होतं. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
थर्ड इअर च्या आसपास त्याने अजून चाळे चालू केले. लोकांकडे बारकाईने पहायचं आणि त्यांच्या नकला मारायच्या. मग लेक्चरर कसे शिकवतात, मी फोन कसा उचलतो, श्रीकांत्या कसा चालतो, बारकं कसं चालते ते सगळं दाखवायचा. मागे मी एकदा प्रोजेक्ट बद्दल लिहिलंच होतं, तेव्हा श्रीकांत्या आणि निख्या रोज हाणामारी करून धुमाकूळ घालत होते. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अरे हो, निख्यात आणि माझ्यात एक गोष्ट कॉमन होती. ती म्हणजे आमच्या दोघांच्या बापाचं नाव चंद्रकांत होतं, आणि दोघांचे बाप स्वभावाने जवळपास सेमच! कधी बसलो की आमचं डिस्कशन सुरु व्हायचं की सगळे चंद्रकांत नावाचे मानसं कसे सर्किट असतात ;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
इकडे पुण्यात आल्यावर निख्या रूम पार्टनर झाला, आणि रोजचाच धिंगाणा चालू झाला. मला अजूनपण आठवतंय पंखा चालू ठेवायचा की नाही यावरून एकदा मारामारी झाली होती. सांगायचं तात्पर्य हेच, की युजुअली त्याचेच बाकीच्यांशी भांडणं व्हायचे, आणि तेही क्षुल्लक गोष्टींवरून ;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मूवी बघायचा नाद त्याच्या एवढा कोणालाच
नाही. त्याला कोणाची सोबत लागायचीच नाही. शनिवार असला की ह्याने एखादी मूवी
प्लान केलेलीच असायची आणि मग अलार्म लावून उठायचा. ते पण अलार्मच्या आधी
उठून अलार्म कधी वाजतो त्याची वाट पहायचा :P आणि एकदा परत आला की मूविच्या पहिल्या मिनिटापासून ते शेवटच्या मिनिटापर्यंतची स्टोरी सांगितली नाही तर नवलंच!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
शहाण्याने निख्याला रस्ता विचारू नये! त्याचे स्वतःचेच लेफ्ट-राईटचे कन्सेप्ट्स चुकीचे आहेत, आणि विचारणारा माणूस भरकटलाच म्हणून समजा!</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
एकदा आम्ही असंच बाजीरावच्या वाढदिवसाच्या निमित्ताने पुरंदर किल्ल्यावर गेल्तो. त्यावेळी त्याने अन्याची जी घेतली!!! अन्या जोरजोरात हसायचा, आणि हा तिथ सगळ्यांना सेम तसंच हसून दाखवू लागला. किल्ल्यावरचे येणारे जाणारे परेशान, हे पोरगं असं का करायले? अन्या इतका चिडला की आता निख्याला मारतोच म्हणून बसला! ;) </div>
<br /><div style="text-align: justify;">
पण नंतर काही दिवसांनी निख्याचा स्वभाव बदलला, आणि भयानक मनमिळावू झाला. आजच्या घडीत एकच पोट्ट आहे, जे सगळ्यांच्या संपर्कात आहे. आणि सहसा कुठल्याच गोष्टींचा राग मानून घेत नाही. काही दिवसांनी निख्या पुणे सोडून गेलं आणि बेंगलोरला स्थाईक झालं. <br /> </div>
<div style="text-align: justify;">
आता तिथं नवीन नाटक चालू झालेत. उगाचच अंगावर टेटू काढून घेतंय. </div>
<div style="text-align: justify;">
पाहू, निख्या काही दिवसात पुण्याला यायची प्लानिंग करतोय. ते इकडं आलं, की परत पहिले पाढे पंचावन्न होतीलच!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-36955416045672790992013-02-20T22:56:00.002-08:002013-02-20T22:56:58.232-08:00पंक्या<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
माझ्या बऱ्याच ब्लॉग पोस्ट्स मध्ये मी माझ्या मित्रांबद्दल लिहिलं आहे, पण कधीच त्यांची ओळख नाही लिहिली. आता एकेक करत सगळ्या कार्यकर्त्यांबद्दल लिहावं म्हणतो. सुरुवात पंक्यापासूनच झाली पाहिजे. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पंक्या काही कॉलेजचा दोस्त नाही, मी जेव्हा कॉलेज सोडून कंपनी जॉईन केली, त्या दिवशी पंक्याची आन माझी भेट झाली. ठिकाण होतं कंपनीचं ऑफिस-- आम्ही सगळे चोर धरून आणल्यागत उभे होतो. आमच्या कॉलेजचा मी फक्त एकटा कार्यकर्ता सेलेक्ट झालो होतो, त्यामुळे माझे कोणी मित्र नव्हते. म्हणायला तसा बंटी होता माझ्यासोबत, तो नांदेडच्याच दुसऱ्या कॉलेजमधून आला होता. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मी आन बंटी जरा गप्प गप्पच बसायचो, पण पंक्या आणि त्याच्या कॉलेजचे बाकी पोट्टे खी-खी करायचे. आमचं इंडक्शन चालू झालं, आणि हळू हळू पोट्यांची ओळख होऊ लागली. महिन्याभराने मी कंपनीने दिलेली हॉटेलची रूम सोडली, आणि कर्वेनगरला शिफ्ट झालो. इथून येणं-जाणं श्रीकांत्याच्या बाइकवरच.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पंक्या राहतो वडगावला, आणि जाता जाता राजाराम पूल लागतो. मग पंक्या माझ्यासोबत यायचा, मी त्याला राजाराम पुलाजवळ सोडून पुढे जायचो. त्यावेळी मी जरा रिजर्व्ड टाईपचाच होतो, आणि कधी कधी रूमपार्टनरला पिक अप कराव लागायचं म्हणून पंक्याला दुसरा ऑप्शन पहाव लागायचा. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पण नंतर मी स्वतःची गाडी घेतली, आणि पंक्याची आणि माझी चांगलीच दोस्ती झाली. हार्डली असा एखादा दिवस जायचा की मी आन पंक्या सोबत घरी गेलो नाही. ऑफिसमध्ये सकाळचा ब्रेकफास्ट, दुपारचं जेवण, संध्याकाळचा नाश्ता सोबतच व्हायचा. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ओळख झाल्यापासून थोड्याच दिवसात आम्हा दोघांना कळल की आम्ही दोघे एकाच केटेगरीचे आहोत, मग काय! रोज धिंगाणा चालू झाला, उठता बसता शिव्या चालू झाल्या. नव-नवीन शिव्या आम्ही शोधून काढायचो. कधीकधी नवीन म्हणी सुद्धा बनवायचो. मागे एका ब्लॉग पोस्ट मध्ये बोललोच की आम्ही गाण्यांना सुद्धा सोडलं नाही. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पुण्यात नवीन असताना मी माझ्या कोलेजच्या मित्रांना प्रायोरिटी द्यायचो, पण आता पंक्या आणि बाकी ऑफिसचे पोट्टे जिगरी दोस्त बनले. पंक्या एवढा खास, की आम्ही बऱ्याच गोष्टी एकमेकांशी शेअर करायचो- घरचे प्रॉब्लेम्स, गर्लफ्रेंडचे लफडे (म्हणजे एकेरी लफडं असो, की दोन्ही बाजूने), आणि बरंच काही. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
कहर तर तेव्हा झाला जेव्हा आमचा डेस्क शिफ्ट झाला आणि आम्ही दोघे एकमेकांच्या बाजूला बसायला लागलो. आमचं काही नाही, पण आजूबाजूच्या लोकांना आमच्या शिवीगाळीची सवय झाली :) आधी त्यांना जरा आमचं बोलणं आक्षेपार्ह वाटायचं. पण नंतर त्यांना कळून चुकलं की हे पोट्टे सुधारणारे नाहीत, आपणच बदलावं. त्यांचा तो डिसिजन चांगला होता. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तसं पाहिलं तर पंक्या पटापट दोस्त बनवतो. रिसेंटली तो दुसऱ्या टीममध्ये शिफ्ट झाला, आणि २-३ दिवसातच त्याने तिकडेपण टोळी बनवली. दुसरी महत्वाची गोष्ट म्हणजे त्याला राग लई कमी येतो. आणि प्रत्येक गोष्ट लाईटली घ्यायची सवय असल्यामुळे लोकही लवकर कनेक्ट होतात. पंक्यामुळे पारेख, अप्पी आणि बाकी पोट्टे आमच्या ग्रुप मध्ये आले, त्यांच्या बाबतीत नंतर कधी लिहीन. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
जरी पंक्या आता दुसऱ्या टीम मध्ये गेला, तरी आमचा धिंगाणा काही कमी नाहीये. सकाळी सकाळी ९ वाजता मी ऑफिसला येतो, तेव्हा अर्ध्या वाटेत असतानाच पंक्याचा पिंग येतो-- "लई भूक लागलीय, कधी येणारेस?". अजूनही आमचा ब्रेकफास्ट सोबतच होतो, आणि मग खाली टपरीवर जाउन स्पेशल चाय. तिथंही वाह्यातपणा अजूनही चालूच आहे. विशेष म्हणजे टपरीवाला पण कधी कधी आमच्या वाह्यातपणात सहभागी होतो :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjk7Cig8-aE4uDDAnB7pn5SIvAzx3pxzpLVZ6PSj5REmKricIGfhTzYmDBLpGaZGxZyfwldPtuUz7D21ANb443n2WzZB3oGTgXiX7yGJKtZR2Tq-vI3lltnPU2E4TSa0wEVGK8WjGk94/s1600/IMG_4184.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjk7Cig8-aE4uDDAnB7pn5SIvAzx3pxzpLVZ6PSj5REmKricIGfhTzYmDBLpGaZGxZyfwldPtuUz7D21ANb443n2WzZB3oGTgXiX7yGJKtZR2Tq-vI3lltnPU2E4TSa0wEVGK8WjGk94/s320/IMG_4184.JPG" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
तर असा हा पंक्या. लिहायला भरपूर काही आहे, पण नेमकं आत्ता लक्षात येत नाही :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी. के. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-84277458013675254502013-02-07T00:54:00.002-08:002013-02-07T00:54:44.499-08:00कुत्री ("कुत्रा" शब्दाचं अनेकवचन)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
हा काय विषय आहे का? अरे, पण ब्लॉगचं नावच उगाच काहीतरी आहे, म्हणून मी काहीही लिहू शकतो.</div>
<div style="text-align: justify;">
तर विषयाला लगेच हात घालू. </div>
<div style="text-align: justify;">
माणसा खालोखाल पृथ्वीवर कुणाची संख्या जास्त असेल, तर मला वाटत की कोंबड्या आणि कुत्री. </div>
<div style="text-align: justify;">
ता.क.: आता यात वाद घालण्यात काहीही अर्थ नाही, की कोंबड्या जास्त, की कुत्रे जास्त कि मुंग्या. मी बोलतोय म्हणलं की हं म्हणायचं.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तसं कुत्र्याचं आमच्या घरी सगळ्यांनाच वेड. आत्ता पर्यंत आम्ही २-३ कुत्रे पाळले असतील. ती गोष्ट वेगळी आहे म्हणा, कुत्रे कधी विकत नाही आणले. आमच्या मायबापांना लई हौस. एखादं पिल्लू गोंडस दिसलं की घाला त्याला पोळी, आणि आणा रोजचीच कटकट.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
एक कुत्रा पाळला होता, आईनं त्याचं नाव 'ब्राउनी' ठेवलं. का? तर ब्राउन कलरचे ठिपके त्याच्या अंगावर होते. त्याला रोज चांगलाच खुराक असायचा. कधीकधी तर आई त्याला दुधात पोळी कुस्करून खाऊ घालायची. त्यावर माझा टोमणा-- "स्वतःच्या लेकरांना कधी कुस्करून खाऊ घातलं नाही, कुत्र्यांची लई माया!".</div>
<div style="text-align: justify;">
त्यावर आई म्हणायची-- "शिक त्याच्याकडून. तुझ्या पेक्षा जास्तच ऐकतो तो माझं. कमीत कमी घराकडे लक्ष तरी असतंय त्याचं".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
एक भारी गोष्ट म्हणजे त्याला लहान मुलांची फार एलर्जी होती. गेटजवळ मुलांच्या खेळण्याचा आवाज आला तरी हा भुंकत जायचा. एके दिवशी चुकून कुणीतरी गेट उघडं ठेवलं, आणि समोरच्या शाळेचे पोट्टे खिदळत चालले. ब्राउनीचा राग अनावर झाला आणि लेकरांच्यामागे सुसाट लागला. </div>
<div style="text-align: justify;">
सीन असा होता-- लेकरं पुढे.. त्यांच्या मागे ब्राउनी आणि त्याच्या मागे मी. कसं बसं १००-२०० मीटरची शर्यत झाल्यावर ब्राउनीला गाठलं, आणि सगळ्यात आधी त्याच्या साखळी वर पाय ठेवला. लेकरं आणि मी पळू-पळू दमलो, पण हा साला फुल मूडमध्ये होता.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
मला फार सवय होती.. येता-जाता त्याच्या कानफाडीत झापड मारायची. आधी तो लहान
असताना क्वाय-क्वाय करून बोम्बलायचा. पण नंतर नंतर त्याने दादागिरी चालू
केली. एके दिवशी अशीच जोरात कानशिलात हाणली, आणि त्याने माझा तळहात चावला. ब्राउनीनं 'कुत्र्या'सारखा मार खाल्ला त्यादिवशी. पण माझ्या चुकीमुळे बिचाऱ्याला बेघर व्हाव लागलं. काय शिव्या खाल्ल्या मी आईच्या.. बाप रे. एक तर ब्राउनी घर सोडून गेला, आणि दुसरी गोष्ट मला ४ इंजेक्शन्स घ्याव लागले होते.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्यानंतर कुत्रे आणि माझ्यात हाडवैर झालं. याचा अर्थ असा नाही, की मी कुत्र्यांना भ्यायला लागलो.</div>
<div style="text-align: justify;">
काही दिवसांनी कळलं की माझ्या भरपूर मित्रांना कुत्र्यांची भीती वाटते. उदा. अज्या, डक्क्या, इ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />अज्या तर कहर होता. रात्री आमची मीटिंग संपली, आणि घरी जाताना गल्लीच्या तोंडाशी एखादा कुत्रा दिसला, तर अज्या तासंतास तिथंच बसून राहायचा. जेव्हा तो कुत्रा तिथून निघून जाइल तेव्हाच अज्या घरात जाई.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पंक्या आणि मी चहा पिताना कुत्र्यांचे डिस्कशन करतो. म्हणजे हा कुत्रा आता काय बोलत असेल? समोरच्या कुत्र्याची काय प्रतिक्रिया असेल? असं. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मागच्या दिवाळीला डक्क्याने कार घरी घेऊन जायचा प्लान ठरवला. जाता जाता एक कुत्रा त्याने यमसदनी पाठवला. त्यानंतर प्रत्येक कुत्रा त्याचा वैरी झाला. परवा आम्ही लोहगडावर चाललो होतो, आणि वाटेत बरेच कुत्रे दिसले. आम्ही त्यांना हाय-बाय करत चाललो होतो, पण एका कुत्र्याने डक्क्याची हलकट नजर ओळखली आणि आमच्या मागेच लागला. डक्क्या एवढा दचकला की त्याने चौधरीची अनमोल बॉटल हातातून सोडून दिली. नशीब, माझा मोबाईल फेकला नाही. एकवेळ माझा मोबाइल पडला असता तर मी कमी शिव्या दिल्या असत्या. पण चौधरीने अर्धा तास डक्क्याचा दिमाख खाल्ला. का? तर बॉटल पाडली! ती पण कुत्र्याच्या भीतीने!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
असो, श्वान-पुराणात इतकंच!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-33277991688960533442013-01-21T21:10:00.002-08:002013-01-21T21:15:57.416-08:00Whatsapp, Gtalk and Much more..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Not so long ago, I mean 4-5 years back we used to communicate with just mails. Then came the 'era' of chatting. That time the only communicators available were Yahoo chat, and Skype. Later, Google came with inbuilt chat in GMail. (Pardon me, if the sequence is wrong).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">But a couple of years ago, Google jumped in the mobile sector and brought their phones under the name 'Android'. Of course, Google gave its GMail and Google Talk inbuilt in them. This OS became much popular and people were 'Online' on the go. Now they got 'connected'.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">But with the invent of this Google Play Store (Market, Previously) there are so many apps available for users, free. Recently one communicator is making a boom. That's Whatsapp!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">This app is available on various platforms like Android, iOS, Symbian and many others. The good thing is, this app does not need any email ID or login. Just enter your phone number and that's it. It scans for contacts in your phone and detects who else in your contacts has this app. It adds them in yours.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> What's special about this app? Well, this allows you to chat, has a variety of emoticons, allows you to send pics, small videos and voice messages! Impressive, but what's the big deal?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Even Google talk, which is inbuilt, gives you the option of Voice chat (remember, this is kinda real-time), Video Chat! So, I wonder why do people use Whatsapp when they have Google Talk inbuilt?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">May be they don't wanna go online on Google Talk because their managers or TL's would see them online. Okay? But many people who use Whatsapp seem to be online on Google Talk too. What about them? I feel that's a mystery. Or may be they wanna use something different, unconventional which gives them feel of using high-tech apps :P</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">But really, Whatsapp is kind of annoying for me. If you compare it with Google Talk, I find it worse. Why would someone use a communicator which takes more than 10-15 seconds to deliver a message? The same message can be delivered by GTalk instantly! Moreover, you use it for voice messages.. Come on! You can use GTalk to have a voice chat just like a phone call!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Today I felt like Whatsapp should really think of building it's own OS and convincing phone manufacturers to make models hereafter. You'll see the same thing as my google status set today morning :)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">-pk </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-30705077729598881652013-01-20T08:54:00.000-08:002013-01-20T08:54:08.196-08:00Bug found in a recent movie<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Google has made it bit difficult to type in Marathi these days, that's why I'm posting my blogs in English nowadays. I'll come to the title in no time.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">If you watch bollywood movies recently, you'll find it hard to get a movie with a new story. Almost all movies have stories stolen from south indians. The worst part is that they're remaking it just the way it was in south India.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Examples are Ghajini, Wanted, Singham, Rowdy Rathod and so on. May be the unbelievable fights in these movies are 'digestible' in South India, but we found them extremely annoying. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Now, I'll give an example of how they make movies without thinking a little bit. Singham was a movie in South India, and as many people know South Indian people use their father's name as last name. So, it was possible that someone would have Singham as his last name.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Guys in bollywood thought of remaking this movie, and thought to show the hero as a Marathi guy. But Marathi people have Surname (family name) as their last name. Obviously Bajirao must be first name of the hero and Singham would be his surname.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Did you observe even hero's dad in the movie calls him by the name 'Singham'? It'd be like a dad calling his son by their family name!! I never heard of this.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">At least my dad never called me 'Hey Kulkarni, come here'</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Neither I heard my friends' dad calling them like 'Beta Deshpande, where are you?'</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">So you see where's the bug?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">-pk </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-51296855931841164662013-01-12T23:32:00.001-08:002013-01-14T08:27:15.452-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-13010914368292318822012-11-30T08:07:00.002-08:002012-11-30T08:07:34.537-08:00गोवा <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
पोस्टचं नाव वाचून तुम्हाला वाटल की आम्ही गोव्याला जाऊन आलो, आणि आता मी गोव्यातल्या गोष्टी सांगणार आहे. गलत!<div style="text-align: justify;">
झालं काय, की मागच्या एपिसोड (ब्लॉग पोस्ट) मध्ये मी बोललो होतो ना, की महाबळेश्वरवरून माणगावला जाताना डक्क्याने गाडी गोवा हायवेने घेतली होती. त्या वेळी मी, बारक्या आणि भैऱ्याने स्वप्न रंगवलं. डक्क्याची कार, डक्क्या आणि आम्ही तिघं असा प्लान होता. असंच डिसेंबरमध्ये जाऊ बोललो होतो.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पण दिवाळीत डक्क्यानं आमच्या आनंदावर विरजण घातलं. घरी कार घेऊन गेलं आणि तिथंच ठेऊन आलं! काय शिव्या खाल्ल्या त्यानं, विचारू नका.. भैरं तर येता जाता त्याचं डोकं खायलय!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
एक उदाहरण सांगतो. परवा 'दिल चाहता है' पाहू लागलो. डक्क्या बाजूलाच बसलं होतं. पिक्चर थोडा पुढे गेला आणि ते तिघं गोव्याला निघतात. लगेच मी आणि भैऱ्याने पिक्चर ठेवला बाजूला, आणि डक्क्याला घेतलं.</div>
<div style="text-align: justify;">
"मायला रे.. बघा ते पोट्टे गोव्याला चालले.."</div>
<div style="text-align: justify;">
"आमचे मित्र बघा.. असलेली गाडी घरी ठेऊन येतेत"</div>
<div style="text-align: justify;">
"आमचं गोवा जायचं स्वप्न बहुतेक स्वप्नंच राहील.."</div>
<div style="text-align: justify;">
"आमच्याकडे गाडी असती, तर पोट्यांना दुनिया दाखवून आणली असती.."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
हे तर झालं त्या दिवशीचंच! एरव्हीसुद्धा डक्क्याला ही डोकेदुखी झालीय.</div>
<div style="text-align: justify;">
परवाच आम्ही 'बसलो' होतो. कधी नाही ते डक्क्यापण आलं त्या दिवशी. सहजंच कोणीतरी गोव्याचा विषय काढला आणि झालं.. मग काय.. अर्धा तास तेच चाललं. दुसऱ्या दिवशी पाजी मला सांगू लागला 'अबे, त्याला एवढं घेत जाऊ नका... काल चिडल होतं ते'</div>
<div style="text-align: justify;">
आमचा पाजी लई ग्रेट माणूस. ह्याबद्दल डक्क्याला विचारलं तर ते म्हणलं 'मला कधी तरी रागात येताना पाहिलंय का? पाजी काही म्हणते'</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तर डक्क्यानं राग मानून घेतला नाहीच, पण नांदेडला गेल्यावर त्यानं माझ्यासाठी सेकंड हेंड कार मात्र पाहिली. मी त्याला नेहमी म्हणत असतो, तुझी कार विक बे मला.. तू नवीन घे. चुकून घरी म्हणलं काय कि ते.. घरच्यांनीच माझ्यासाठी दुसरा ऑप्शन दिला :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तर असं आहे ते.. लोकांना वाटते मजा आहे.. बघू, गोवा कधी नशिबात लिहिलाय!!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-1186277652784535772012-11-17T22:38:00.000-08:002012-11-17T22:38:42.322-08:00वाघ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
आधी आम्ही नांदेडच्या सिडको मध्ये राहायचो. आधी म्हणजे मी बराच लहान होतो तेव्हाची गोष्ट. </div>
<div style="text-align: justify;">
त्या काळी नांदेडमध्ये शिवसेनेची चलती होती. आ. प्रकाश खेडकरसारखे नेते शिवसेनेत होते. जागोजागी शिवसेनेचे बोर्ड असायचे. त्यावेळी फ्लेक्स प्रिंटींग वगैरे काही नव्हत्या, ओईल पेंट मध्ये सगळे बोर्ड बनवले जात. एका बाजूला पिवळ्या आणि काळ्या रंगाने बनवलेला वाघ आणि दुसऱ्या बाजूला श्री. बाळासाहेब ठाकरे.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
त्या वयात जास्त काही कळायचं नाही, पण एवढं नक्कीच माहित होतं कि हे चांगलंच मोठं व्यक्तिमत्व आहे. एवढं मोठं नाव, कि ज्यांच्या एका शब्दावर पूर्ण महाराष्ट्र पेटून उठायचा. कधी चुकून बाळासाहेबांवर कुणी प्रक्षोभक विधान केलं तर अख्खा महाराष्ट्र बंद व्हायचा. तेव्हा एवढंच कळायचं- शिवसेना म्हणजे बाळासाहेब ठाकरे, आणि बाळासाहेब म्हणजे वाघ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
नंतर जसं जसं कळायला लागलं तसं तसं बाळासाहेबांबद्दल वाचायला मिळालं, ऐकायला मिळालं. प्रत्येकाचे वेगळे राजकीय मत असतात, पण मी स्वतः बाळासाहेबांच्या व्यक्तिमत्वामुळे प्रभावित होतो, राजकीय असो किंवा वैयक्तिक. त्यांची भरपूर राजकीय भाषणे ऐकली आणि भरपूर लोकांकडून बाळासाहेब एक "माणूस" म्हणून कसे आहेत हे हि ऐकलं. त्यामुळे एक राजकीय व्यक्तिमत्व म्हणून सुद्धा पटायचे, आणि एक माणूस म्हणून सुद्धा.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
जेव्हा कधी बाळासाहेब टी.व्ही.वर बोलायचे, तेव्हा मी आणि माझे रूम पार्टनर आवर्जून ते भाषण ऐकायचो. त्यांची एक अलग स्टाईल होती, मी अजून तरी असा रोखठोख बोलणारा नेता पाहिला नाही. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
परवा दसरा मेळाव्यात बाळासाहेबांच भाषण ऐकलं, आणि त्यांचा थकवा स्पष्ट जाणवला. पण ते एवढ्या लवकर सोडून जातील असं वाटलं नाही. १९६६ पासून मराठी माणसांसाठी लढणारा वाघ काल सोडून गेला.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
बाळासाहेबांना विनम्र आदरांजली.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के.</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-60821153235133959982012-05-03T21:50:00.000-07:002012-05-03T21:50:17.802-07:00माझा आणि पंक्याचा वात्रटपणा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
मागे एक पोस्ट लिहिली होती, ज्यात मी बोललो की मी आणि पंक्या गाण्यांची आई बहिण करतो. त्याच संदर्भात ही पोस्ट.<br />
४-५ दिवसाआधी मी आणि तो ऑफिसला येत होतो. आणि त्या दिवशी त्याला कुठलेसे जुने गाणे आठवले. ते बहुतेक ऋषी कपूरचे होते.<br />
आठवतंय का-- "ओम शांती ओम"?<br />
<br />
तर झालं काय, तो आणि मी अर्ध्या रस्त्यात आलो, आणि सिग्नलवर थांबलो. आणि
पंक्या म्हणजे सगळे काम व्यवस्थित करणार. त्याने गाणे अगदी सुरुवातीपासून
म्हणायला सुरुवात केली.<br />
ऋषीकपूर-- तुमने कभी किसी से कभी प्यार किया?<br />
ऑडीयंस-- हां किया!<br />
ऋषीकपूर-- तुमने कभी किसी को दिल दिया?<br />
ऑडीयंस-- हां दिया!<br />
ऋषीकपूर-- मैने भी दिया!<br />
<br />
लगेच क्षणार्धात माझा रिप्लाय-- ओळखा पाहू ;) युजुअली माझ्या जवळच्या मित्रांना माझा रिप्लाय माहित असावा ;)<br />
<br />
<br />
दुसरा क्षण आजचा. आज येताना कुठेतरी नाव वाचलं- बाय द वे. मी पंक्याला
म्हणालो, इथे फक्त एक अक्षर चेंज करायची गरज आहे, आणि आपल्या
कार्यकर्त्यांच्या आवडीचं नाव बनेल ;)<br />
इथे सुद्धा, आमचे जिवलग मित्र ओळखून चुकले असतील, मला कुठलं अक्षर चेंज करायचं होतं ते!<br />
<br />
तर असा आमचा वात्रटपणा :)<br />
<br />
-पी.के.</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-16057952843598105082012-04-18T21:31:00.000-07:002012-04-18T21:31:49.836-07:00विदर्भ आणि मराठवाडा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
परवा राजू, डी.डी. आणि भैरोसिंघ जेवत होते, आणि त्यावेळी भाषेवरून काही तरी बाचाबाची झाली. राजू आमच्या भैरोसिंघाला म्हणायला लागला, तुमची नांदेडची भाषा लईच अलग आहे. मी पहिल्यांदा नांदेडला आलो, तेव्हा कुणीतरी मला म्हणाला "उभं टाक", मला खुप हसायला आलं.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
भैरोसिंघाने कारण विचारलं, तर राजू म्हणे की त्यांच्याकडे "उभं राहा" असं बोलतात. मग ह्या विषयावर वाद चालू झाला की कोणतं वाक्य बरोबर. रोख माझ्याकडे वळला. मी कारणमीमांसा करायला लागलो.</div>
<div style="text-align: justify;">
राजूला मी उदाहरण दिलं-- "तू कधी असं वाक्य ऐकलय का-- देव विटेवरी उभा ठाकला"? त्यावरूनच उभं टाक हा शब्द आमच्याकडे आला! ह्याचा अर्थ असा, की मराठवाड्याची भाषा शुद्ध आहे, तुमच्यासारखी नाही ;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
शेवटी डिस्कशन बंद करायचं होतं, म्हणून मी आमच्या स्टाईल मध्ये एक वाक्य जोडलं-- "काय आहे न राजू, माणसाचा मूड पाहिजे. मूड असला की काहीही करता येतं. उभं राहता ही येतं आणि उभं टाकताही येतं ;)"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के. </div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-51201712989019896592012-04-17T11:18:00.001-07:002012-04-17T11:18:24.778-07:00वात्रट<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
आज मी आणि पंक्या ऑफिसहून घरी निघालो. उशीर झालेला होता, आणि रस्त्यावर चांगलीच गर्दी होती. जीव मुठीत घेऊन कसा बसा डेक्कन कॉर्नर पर्यंत आलो. सिग्नल लाल झाला, आणि गाडी थांबली. बाजूला पी.एम.टी. थांबलेली होती, आणि इंजिनची गर्मी आम्हाला जाणवत होती.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
पंक्या मला म्हणाला, बसचं इंजिन केवढं गरम आहे बे! मी म्हणालो- थांब, ड्रायवरला इंजिन बंद करायला सांगू का? पंक्या खरंच ड्रायवरला बोलला- "काका, इंजिन खूप गरम झालंय, बंद करता का?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ड्रायवर आमचा बाप निघाला. त्याचा मार्मिक आणि वात्रट रिप्लाय-- "काय आहे न, भाद्रपदात कुत्री आणि उन्हाळ्यात इंजिन गरम होतातच!". पंक्या आणि मी अचाटच, कारण आमच्या मते आम्हीच सर्वात जास्त हलकट आणि वात्रट! पण आज आम्हालाही टफ कोंपीटीशन देणारा कुणी मिळाला :) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के. </div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-53007580945760893442012-03-29T22:30:00.001-07:002012-03-29T22:30:17.835-07:00दिवेआगर प्रवास<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
जवळपास अडीच ते तीन वर्षांनंतर लांबचा प्रवास करायची आमची मनीषा जागी होऊ लागली. परंतु साथ मिळेना. मित्रांना कुठेतरी लांब फिरायला जाऊ म्हणल्यावर एकही जण तयार होत नव्हता, म्हणून आमची मनीषा मनीच राहिली. अनायासे ह्या वीकेंडला पाडव्याची सुट्टी आली, आणि तीन दिवस सलग सुट्ट्या आल्या. आमचा अग्निमित्र नारा, त्याला मी १-२ वेळेस विनवणी करून पहिली, आणि तो तयार झाला. दोघांकडेसुद्धा 'खास' कारण होतं प्रवासासाठी. दोघांनीही नवीन महागडे कॅमेरे घेतले, परंतु कुठे फिरायला गेलोच नाही, म्हणून दोघांमधला फोटोग्राफर दडूनच होता. आम्हा दोघांना पण जास्त लोक नको होते. काय होत न, की एकही जण नाही म्हणाला, की प्लान फिस्कटतो. दिवस ठरला, आणि मंजिल पण ठरली. मंजिल होती दिवेआगर.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
प्रश्न आला, कोणत्या गाडीने जावे? नाराची की माझी? नाराच्या गाडीला तूर्तास थोडा प्रॉब्लेम होता, चालता चालताच ती थोडी हलायची. रस्ता घाटमाथ्याचा म्हणून त्याला आणि मला काळजी, की रस्त्यात त्रास दिला तर काय कराव? माझी गाडी घ्यावी, तर तिला पेट्रोल जास्त लागतं, आणि थोडी गरम सुद्धा होते, पण चालते टकाटक. पण त्यांची लई इच्छा. गाडी घ्यावी तर त्याचीच. मी जास्त घासघीस न करता संमती दर्शवली, आणि गुरुवारी रात्री थेट त्याच्या घरीच गेलो.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
गुरुवारी रात्री जरा थंड झोप घेतली, आणि सकाळी सहा वाजता गजराच्या आवाजाने उठलो. अंधार होता, आणि लोकांनी भीती सुद्धा घातली होती, की ताम्हिणी मधून जरा सांभाळून, कारण तिथे वाटमारी होते. म्हणून तो थोडावेळ थांबला. शेवटी ७ वाजेच्या सुमारास आम्ही बाहेर पडलो. पिंपरीमध्ये कधी गेलो नसल्याने त्याला सांगितलं, भई, कसाही मला चांदणी चौकापर्यंत ने. तिथून पुढे रस्ता दाखवायची जिम्मेदारी माझी. नेशनल हायवे ४ वरून निघालो, आणि पहिला फोटो हा घेतला.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qqr402l41UkmuV9WNnhZLbc3a_JKCTwizpMN_Iter_KBZsuR9oTazqM7xseABmWzk5h-dsPSQCmMonmTpmuapNqxDatv9MbK7ETNMcwCL-uhagbH_taQvJlqY0P2UazlCiLmz9B1wSg/s1600/IMG_4222.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qqr402l41UkmuV9WNnhZLbc3a_JKCTwizpMN_Iter_KBZsuR9oTazqM7xseABmWzk5h-dsPSQCmMonmTpmuapNqxDatv9MbK7ETNMcwCL-uhagbH_taQvJlqY0P2UazlCiLmz9B1wSg/s320/IMG_4222.JPG" width="320" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
लगेच न थांबता प्रवास सुरु. मध्ये थोडा वेळ थांबून चहा, नाश्ता केला आणि रस्ता पकडला. पिरंगुट, पौड मागे गेले, आणि आलं मुळशी. गावात न थांबता आम्ही पुढे गेलो, आणि लगेच टाटा पावरच्या प्लांट पुढे एक तळे होते, आणि सूर्याची किरणे त्यावर पडून मस्त सीन झाला होता, मोह न आवरल्याने नाराने मला बाईक थांबवायला लावली, आणि फोटोसेशन चालू. तिथला हा फोटो.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFgyKWwcZG4xz5GcvFjiX-JR0vQ44tHtfZM134TzFzdgxoPk3Fxg32LTP5B2iCErbf0lqNamoEXKjl6sKfHzZI5oBt6D6yWGeWEv9t0IDLuzZocFh5U9XBh0dphNaSjYBrd8R9oqAsdUE/s1600/IMG_4249.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFgyKWwcZG4xz5GcvFjiX-JR0vQ44tHtfZM134TzFzdgxoPk3Fxg32LTP5B2iCErbf0lqNamoEXKjl6sKfHzZI5oBt6D6yWGeWEv9t0IDLuzZocFh5U9XBh0dphNaSjYBrd8R9oqAsdUE/s320/IMG_4249.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
अरे हो, इथे फोटो घेताना फोन वरच्या खिशात ठेवलेला होता, आणि कानात हेडफोन. कॅमेरा गळ्यात अडकवलेला, आणि फोटो घ्यायला कॅमेरा डोळ्याला लावला, आणि अचानक गाणी बंद झाली. क्षणार्धातच मला कळलं कि फोन खाली पडलाय. फोनची पाहणी करण्यात १० मिनिटे वाया गेली, पण पत्थरफोड फोन असल्यामुळे काहीही झाल नाही. प्रवास चालू झाला. एकामागून एक गावे सरत होती, आणि आता निर्मनुष्य रस्ता लागला होता. ४-४ ५-५ किलोमीटर पर्यंत चिटपाखरू सुद्धा दिसत नव्हते, आणि नारा मला किरकिर करत होता. "साल्या, कसल्या रस्त्याने घेऊन चालला मला. एक माणूस दिसत नाही, इथे कुणी आपल्याला मारून टाकलं तरी कुणाला कळायचं नाही". मी-"चूप बे, क्या लगता, मेरेको देख के कोई अपनेको मार्नेकी हिम्मत करेगा?".<br />
<br />
शेवटी सो कॉल्ड क्रीपी ताम्हिणी घाट चालू झाला. नाराने बाईकची सूत्रे माझ्या हाती दिली, कारण रस्ता तसाच अवघड होता. १-२ स्पॉट फोटो काढून झाले, पण मनासारखे फोटो मिळत नव्हते. त्यातल्या त्यात एक अंधारी जागा होती, फक्त सूर्यकिरणाचा एक कवडसा येत होता, नाराला वाटलं ह्याचा एक फोटो होऊन जावा. तो फोटो काढायला गेला, तेवढ्यात भस्सकन कुत्रा भुंकला, आणि नारा कॅमेरा घेऊन पळत गाडीपर्यंत :P. गाडी पुढे सरकली, आणि एक थोडा प्रेक्षणीय स्पॉट मिळाला. फोटो काढला, पण एवढा विशेष जमला नाही. खाली पहा.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyf004Vb6QXLZo4zTjii6KTLIpG7vy4ldL3bUK20L6tdU4XtfeFQjIFJEipzgo9Xi_awkA83RSql4IXbCjNfVmtkdVyp77GnrhR0f3xpRfh7E2I1vM13e4hd6X_UJ3LtLbmlv2LpM6mx0/s1600/IMG_4276.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyf004Vb6QXLZo4zTjii6KTLIpG7vy4ldL3bUK20L6tdU4XtfeFQjIFJEipzgo9Xi_awkA83RSql4IXbCjNfVmtkdVyp77GnrhR0f3xpRfh7E2I1vM13e4hd6X_UJ3LtLbmlv2LpM6mx0/s320/IMG_4276.JPG" width="320" /></a></div>
ताम्हिणी घाट अजून सरला नव्हता, तसा तो भरपूर मोठा घाट आहे. तिथे आम्हाला अजून काही स्पोट्स मिळाले.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivK21GW2GwPIJkZKdLXPtn_aCdVyvx5lCFUqnDCMFJIhfB_Us3lO7tm-AVUWaad10fm9oKloTqc6hXdFoG9RV4zaDDNMm2ZlvmOI69vA3DAQu0R5lwYeci0e9GsZgEOnDhv9k72vTkB0g/s1600/IMG_4319.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivK21GW2GwPIJkZKdLXPtn_aCdVyvx5lCFUqnDCMFJIhfB_Us3lO7tm-AVUWaad10fm9oKloTqc6hXdFoG9RV4zaDDNMm2ZlvmOI69vA3DAQu0R5lwYeci0e9GsZgEOnDhv9k72vTkB0g/s320/IMG_4319.JPG" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8j7FCfb8lnumsZ5Rtl0GwDyAEk3VYDyNjOwPLQ5QCXFGiDttaKREprxTLBGvax2NFG2KSuy4D96AfOIkbr0_6wdfoyjBko4586dv1FLLluU2l2dgGfkpd6bkjR-mZEbH0xEl443yu3Ks/s1600/IMG_4310.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8j7FCfb8lnumsZ5Rtl0GwDyAEk3VYDyNjOwPLQ5QCXFGiDttaKREprxTLBGvax2NFG2KSuy4D96AfOIkbr0_6wdfoyjBko4586dv1FLLluU2l2dgGfkpd6bkjR-mZEbH0xEl443yu3Ks/s320/IMG_4310.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQql1Z8DfM4u_5_x960EnFe9dQSawuH3Sy7HIAZFcmoquzb4EGvpBkHl8sq-ZI3LgjlahFYFMaCsQY8dU7AUszktvXNNIsai_MZdJNYslNmSgvpW0l2BZVJ7EEX13npDlquE3AeAgTUA/s1600/IMG_4322.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQql1Z8DfM4u_5_x960EnFe9dQSawuH3Sy7HIAZFcmoquzb4EGvpBkHl8sq-ZI3LgjlahFYFMaCsQY8dU7AUszktvXNNIsai_MZdJNYslNmSgvpW0l2BZVJ7EEX13npDlquE3AeAgTUA/s320/IMG_4322.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
ताम्हिणी घाट उतरताच एक एम.आय.डी.सी. लागते, तिथे थोडावेळ चहा घेऊन पुढे रस्ता पकडला, आणि जाता जाताच एके ठिकाणी जागा दिसली, जिथे झाडे जाळली होती. फोटो घ्यावा वाटला, आणि तो असा निघाला.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqZkym8VQV5NUKBpwmNGRrig72DOdNH_Sf2870rJbFyfLE9qP96MOSXxUEnLnkNRBQzE5RiAMiY-ITQLWbqnVhbJI4WSZZob3vml4kml_jY68Gj6ZcZRQ6W0mtbYvBgYs7HH7CV0DzwhY/s1600/IMG_4337.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqZkym8VQV5NUKBpwmNGRrig72DOdNH_Sf2870rJbFyfLE9qP96MOSXxUEnLnkNRBQzE5RiAMiY-ITQLWbqnVhbJI4WSZZob3vml4kml_jY68Gj6ZcZRQ6W0mtbYvBgYs7HH7CV0DzwhY/s320/IMG_4337.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh01fmqD5qNXTCAMntCmWUCKv1VAmqBsaMBV__MjPxe5mMlvzA32bhi96HnQ5TH7lNDiRsfregqPDk7liUzLHKOTZDI1kN4ep1_Z61gPon41EEDGANPWyCarzDGdkHDNv5RIcBCn38GoBI/s1600/IMG_4342.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh01fmqD5qNXTCAMntCmWUCKv1VAmqBsaMBV__MjPxe5mMlvzA32bhi96HnQ5TH7lNDiRsfregqPDk7liUzLHKOTZDI1kN4ep1_Z61gPon41EEDGANPWyCarzDGdkHDNv5RIcBCn38GoBI/s320/IMG_4342.JPG" width="213" /></a></div>
त्यानंतर आम्ही जास्त कुठे थांबलो नाही, सूर्यनारायण तापत होता, आणि आम्हाला अजूनही बरंच अंतर कापायचं होतं. माणगाव गेलं, म्हसला गेलं आणि शेवटी दिवेआगरची ओढ लागली. हवेत थंडावा चालू झाला होता बोर्ली पंचायतन गेल्यावर लगेच दिवेआगरची कमान दिसली. आणि एक रिसोर्ट बुक झालं. जरा थंडगार होऊन बसलो, आणि संध्याकाळी ४ वाजेच्या सुमारास किनाऱ्यावर गेलो. त्यावेळेस फोटोसेशन सुरु झालं. ते फोटोज खाली दिलेत.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMNZpuxJFty4N17m4EoTqtWd42L-HdKISk9TLUcb5occphyphenhyphenU2lIKMKMeospMBiERQb6__caaxtrc_HbgleU2FUEfQZFrPXs0tAVcXKnSLdxtRVqV94tZ9AIvhI0q98zwztkRRCAx0U1nI/s1600/IMG_4385.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMNZpuxJFty4N17m4EoTqtWd42L-HdKISk9TLUcb5occphyphenhyphenU2lIKMKMeospMBiERQb6__caaxtrc_HbgleU2FUEfQZFrPXs0tAVcXKnSLdxtRVqV94tZ9AIvhI0q98zwztkRRCAx0U1nI/s320/IMG_4385.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipmE75LxspQS4s21f2AqhFcwlq4oVXjR4g9tWy2PUQ6AE1SDHqCGQ2Ll4_LbMRO1XzfzZLYH4DxJale-jlzfujx9wok4s2t12k_IHlgyYxZrCL2ZW6aFj1oQUrJajeKUeItMBVIA_yNJE/s1600/IMG_4386.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipmE75LxspQS4s21f2AqhFcwlq4oVXjR4g9tWy2PUQ6AE1SDHqCGQ2Ll4_LbMRO1XzfzZLYH4DxJale-jlzfujx9wok4s2t12k_IHlgyYxZrCL2ZW6aFj1oQUrJajeKUeItMBVIA_yNJE/s320/IMG_4386.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Wzut1XlgWIfwYr-e-mjw80WGFN5Dm1AbpVtg5ESKHWk_-QtamoR0Kpz8UaIyZQ5SUActYhpMnXhM66w0hiSjlsghMZSF8QCoxSoSD86XKcVBx7qtBvXY1V9VR4_9j5qD7sz7yd8DTSg/s1600/IMG_4449.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-Wzut1XlgWIfwYr-e-mjw80WGFN5Dm1AbpVtg5ESKHWk_-QtamoR0Kpz8UaIyZQ5SUActYhpMnXhM66w0hiSjlsghMZSF8QCoxSoSD86XKcVBx7qtBvXY1V9VR4_9j5qD7sz7yd8DTSg/s320/IMG_4449.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid8TJDHfnsZrOpfFJJPyIRoeYbZUWy536rC-PY8cHfpbp7nbmqcytBVbZxY7862tp0C9dqAEdD7ogBnpDQtlyU2QlrX2Nrl8QcF0HneIsZaB5iVrLecCGHUm0Q0X51xoFAoitXx572vjE/s1600/IMG_4538.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid8TJDHfnsZrOpfFJJPyIRoeYbZUWy536rC-PY8cHfpbp7nbmqcytBVbZxY7862tp0C9dqAEdD7ogBnpDQtlyU2QlrX2Nrl8QcF0HneIsZaB5iVrLecCGHUm0Q0X51xoFAoitXx572vjE/s320/IMG_4538.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX5UlvOnr1N6Macic2PKr3wCcGfkq_2Cr2j5EJ2KFzsBQ95k0NeIY6f1oOo1j0tsDNS2HOcvmQ66McRpa1bgUgiUzrcd8hhOpNOOnumaM57DNRtcMaWyh4h_ttQ2qeX1rSuWE4lYxlUIA/s1600/IMG_4560.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX5UlvOnr1N6Macic2PKr3wCcGfkq_2Cr2j5EJ2KFzsBQ95k0NeIY6f1oOo1j0tsDNS2HOcvmQ66McRpa1bgUgiUzrcd8hhOpNOOnumaM57DNRtcMaWyh4h_ttQ2qeX1rSuWE4lYxlUIA/s320/IMG_4560.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91xygAIrsrhMim0bSA0ZAU92Flv5ixQEVj_VScbxXB0hokwqBfmxCMW17gKk3H9Omb-n8IcgDdxkgEoQGc6Ojv3X0d3ctraIapU4myhcsjQlSu99l4n9QIwiTwo0ujodITyQph84yeHU/s1600/IMG_4563.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91xygAIrsrhMim0bSA0ZAU92Flv5ixQEVj_VScbxXB0hokwqBfmxCMW17gKk3H9Omb-n8IcgDdxkgEoQGc6Ojv3X0d3ctraIapU4myhcsjQlSu99l4n9QIwiTwo0ujodITyQph84yeHU/s320/IMG_4563.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzGAYdg-noFQHo3mgRDTVtFazSAlspus864omshAZZeSwLi9H9Tf3uUYZlt-x49eiczYcYPZJKjUGCUMygYAeIgpq2vDjsoEJxdo1BAWqX9RI3vTWLoB5CsGbfz8zasuoxEwT7NXZTxfU/s1600/IMG_4590.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzGAYdg-noFQHo3mgRDTVtFazSAlspus864omshAZZeSwLi9H9Tf3uUYZlt-x49eiczYcYPZJKjUGCUMygYAeIgpq2vDjsoEJxdo1BAWqX9RI3vTWLoB5CsGbfz8zasuoxEwT7NXZTxfU/s320/IMG_4590.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
अंधार पडला, आणि आम्ही रिसोर्ट मध्ये परतलो. रात्री थोड बसलो, आणि मग जेवण झालं. नंतर मला रात्री समुद्रावर फोटो काढायची हौस आली. एकदा एका ब्लोग वर नाईट फोटोग्राफी वाचली होती, सेम तसंच करून फोटो काढावा अशी इच्छा होती. नारा नको म्हणत होता, पण मी एकटा निघालो, म्हणून तो सुद्धा आला. किनारा जवळ आला की खवळलेल्या समुद्राचा आवाज येत होता. चोहीकडे भयान अंधार. आधीच दिवेआगर हे खूप छोटंसं गाव, म्हणून तिथे कुणीही नसायचं. मोबाईलचा टोर्च लावला, आणि फोटो काढायला गेलो, नारा बहुतेक बिचकूनच होता, परंतु त्याने दाखवलं नाही. बहुधा असली थेरं पहिल्यांदा करत असावा तो. फोटो काही जमले नाही, त्यासाठी ट्रायपोड आणि रिमोट लागत होतं, जे आमच्याकडे नव्हतं. नाराने घाई करून मला तिथून काढलं. रूमवर येऊन गाढ झोपी गेलो.<br />
<br />
सकाळी जाग आली, आणि ११ वाजता चेक आउट करायचं होतं. अंघोळ करून झाली, नाश्ता केला, समुद्रावर जाऊन थर्डक्लास फोटो काढून आलो, आणि चेक आउट केलं. पण आज रिसोर्टवाला जरा अस्वस्थ च होता. त्याने मोबाईल नंबर लिहून घेतला. आम्ही निघालो, आणि श्रीवर्धनचा रस्ता पकडला. जाताना आम्हाला भरपूर पोलीस दिसले, वाटल गावात कुणी मंत्री आला असेल. पण लक्ष दिलं नाही आम्ही. पुढे रस्त्यावर १-२ ठिकाणी थांबून फोटो काढले. ते खाली दिलेत.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCdJOLXPDTifjAMMYhMHqy0kjkswDfi-9BydlSBkb7QWb7df11nVnLTVwjCysLJ4kc_RgP8Qhzk4kG-ORFdbobDRxT-BWOH_LLPUsGBqiw4gzM8LKT_vk3z_eodReermV6eLWlJCnSkEI/s1600/IMG_4700.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCdJOLXPDTifjAMMYhMHqy0kjkswDfi-9BydlSBkb7QWb7df11nVnLTVwjCysLJ4kc_RgP8Qhzk4kG-ORFdbobDRxT-BWOH_LLPUsGBqiw4gzM8LKT_vk3z_eodReermV6eLWlJCnSkEI/s320/IMG_4700.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidQWw8W3hWWY_4ZoKzjy8Jn9F1oRVEXwYU0Y3-3RNjwzrO4rylqVbcPzg8RriDw_4yizeiB9vVW5GJsPg-mYH9sEAWOm9hVoHTczmpaJnSd1p0ysD_JIduFpI22t-WUBlhoOMJAYYSUUs/s1600/IMG_4702.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidQWw8W3hWWY_4ZoKzjy8Jn9F1oRVEXwYU0Y3-3RNjwzrO4rylqVbcPzg8RriDw_4yizeiB9vVW5GJsPg-mYH9sEAWOm9hVoHTczmpaJnSd1p0ysD_JIduFpI22t-WUBlhoOMJAYYSUUs/s320/IMG_4702.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjeS3Lxsh3hKUP2En_MuYInJNoBewrxIgoS8YcMHF3hJ6Iu_F-WJdheqaasqg9gtvqqYGsZ7sOi4deeBw-tbcAwaSl8QSv8x0mK6IBPTXs3lONTcVZQ_fccQLWzC9S4BjAl5S6BVe9ubc/s1600/IMG_4725.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjeS3Lxsh3hKUP2En_MuYInJNoBewrxIgoS8YcMHF3hJ6Iu_F-WJdheqaasqg9gtvqqYGsZ7sOi4deeBw-tbcAwaSl8QSv8x0mK6IBPTXs3lONTcVZQ_fccQLWzC9S4BjAl5S6BVe9ubc/s320/IMG_4725.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9oAobbMnbqBeUwc0rVOM0QMukuY6oGiIlXfa_3ZRuZvIyhT0elCUvzw9dQCeSLHlB1w0Gi2uIHvkK4JThTKcsPu6nOBbyX6VuxxEgjTGAC5d7_Ti1d8Yq5W_KzW3FBeEteQbyogu40DI/s1600/IMG_4726.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9oAobbMnbqBeUwc0rVOM0QMukuY6oGiIlXfa_3ZRuZvIyhT0elCUvzw9dQCeSLHlB1w0Gi2uIHvkK4JThTKcsPu6nOBbyX6VuxxEgjTGAC5d7_Ti1d8Yq5W_KzW3FBeEteQbyogu40DI/s320/IMG_4726.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
यानंतर उन वाढत होतं म्हणून न थांबता पुढे निघालो. श्रीवर्धन तालुक्यात थांबून चहा घेतला, तिथे बर्ड वाचींग केली ;) खरंच तिथल्या मुली, सुंदर आणि सुरेख. एकापेक्षा एक मुलगी चांगली दिसत होती, आणि हे नाराने सुद्धा एक्सेप्ट केलं. सुंदर म्हणजे "माल" अश्या नाही, पण छान!<br />
<br />
शेवटी आमच डेस्टीनेशन आल. हरिहरेश्वरला मंदिरात जाऊन देवदर्शन केल, आणि फोटोसेशन. फोटो खाली दिलेत.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr_r03pwCWxmFfrZtZohPvi7PTgHcNYATASH2rAHS9dZQGFgcYnRVmtSse2jS33xOF1jUQaYb7VMZ89QS0h1hRFo7ywfCLFtpH7f-i_8cqRSNytsGTdZ7tR8b0SfyjTSC4Z4_AiM-JmqA/s1600/IMG_4744.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr_r03pwCWxmFfrZtZohPvi7PTgHcNYATASH2rAHS9dZQGFgcYnRVmtSse2jS33xOF1jUQaYb7VMZ89QS0h1hRFo7ywfCLFtpH7f-i_8cqRSNytsGTdZ7tR8b0SfyjTSC4Z4_AiM-JmqA/s320/IMG_4744.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC-DT29mgM-d0Rq0NLSCG5z2a8bHW-p9vciumDfzK2ocjHVoVmfJUQ66IUHExDwSO71kpSPpmKfaVRnn8OeerLQOJUO61pazdd5zQaFwk7V3lFv2MG-7jcpi9t1Yq7oW1iBD7tQ_q7MHM/s1600/IMG_4748.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC-DT29mgM-d0Rq0NLSCG5z2a8bHW-p9vciumDfzK2ocjHVoVmfJUQ66IUHExDwSO71kpSPpmKfaVRnn8OeerLQOJUO61pazdd5zQaFwk7V3lFv2MG-7jcpi9t1Yq7oW1iBD7tQ_q7MHM/s320/IMG_4748.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrjTxYGQ5NfXHrzIf4Xbkg4Q91FhOzc8WePGeR9uJF3HqXPnJpuEbR9AtiV5XPymRvEebAumvqMifZvdPJdgovbJRCLZPYwUIbqv9XPQpjped8z9iuhmKuomtAAsbkeeb6RUP1sTdlJAU/s1600/IMG_4753.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrjTxYGQ5NfXHrzIf4Xbkg4Q91FhOzc8WePGeR9uJF3HqXPnJpuEbR9AtiV5XPymRvEebAumvqMifZvdPJdgovbJRCLZPYwUIbqv9XPQpjped8z9iuhmKuomtAAsbkeeb6RUP1sTdlJAU/s320/IMG_4753.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBggWtK2-4-pp-M1oi8GKJVopZesKPYcbkq7qqp_xtrdFYIIsVAHc3UEVUWT1c1X5ztBHfiPccOkBW4beVPzdBJeBis7G615kymFfN-1AFMCaJQOXT1Z_mUrJQc2jUaPEwuKbUeoqo2Q8/s1600/IMG_4754.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBggWtK2-4-pp-M1oi8GKJVopZesKPYcbkq7qqp_xtrdFYIIsVAHc3UEVUWT1c1X5ztBHfiPccOkBW4beVPzdBJeBis7G615kymFfN-1AFMCaJQOXT1Z_mUrJQc2jUaPEwuKbUeoqo2Q8/s320/IMG_4754.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd8GVBcUitoUuDyVH1w74mo7yMbZawYoCXo6dK4W4cYEdLfYJRYsyK5z7uy3-duhQmgduXLWOT16IyCUGweuioia3NF1dGNweKFkk3GdaPTPSeq9SFKFf0FKJfYF7QCZ9_4HvKzYT6io/s1600/IMG_4759.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd8GVBcUitoUuDyVH1w74mo7yMbZawYoCXo6dK4W4cYEdLfYJRYsyK5z7uy3-duhQmgduXLWOT16IyCUGweuioia3NF1dGNweKFkk3GdaPTPSeq9SFKFf0FKJfYF7QCZ9_4HvKzYT6io/s320/IMG_4759.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXEpVJpwH8FdDAXPEbVdz5Wt-J1GwfKujBFjCC579w0-qkR8bQ0Y-h9MEQjgcv4jyqiNER-OeQrbv0k5uRtIZc-nF3xsjRCamAXyWyHIX1b29s7EIa5AkyrwDMpvwxUodPWLpd6E5xu3I/s1600/IMG_4762.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXEpVJpwH8FdDAXPEbVdz5Wt-J1GwfKujBFjCC579w0-qkR8bQ0Y-h9MEQjgcv4jyqiNER-OeQrbv0k5uRtIZc-nF3xsjRCamAXyWyHIX1b29s7EIa5AkyrwDMpvwxUodPWLpd6E5xu3I/s320/IMG_4762.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqTbuv0WXjXKCLx7cTK9vZu7vhP5nFm_jO8tGIc_VNiE71OyQTtJ5egGcHYH1GCIJBtWJ3oFZdNst7xO1DJUwWxT6sX4FJdwpdbHL-Edkd10Eu4BIQtpU7lHqp_x7LCNjKvb0KH28NyKE/s1600/IMG_4770.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqTbuv0WXjXKCLx7cTK9vZu7vhP5nFm_jO8tGIc_VNiE71OyQTtJ5egGcHYH1GCIJBtWJ3oFZdNst7xO1DJUwWxT6sX4FJdwpdbHL-Edkd10Eu4BIQtpU7lHqp_x7LCNjKvb0KH28NyKE/s320/IMG_4770.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
हरिहरेश्वरला खूप थकलो होतो आम्ही, तिथून थेट दिवेआगर गाठलं. तिथे आल्यावर पोटपूजा करावी म्हणलं तर एकही हॉटेल चालू नाही. चौकशी केली, तेव्हा दुर्दैवी घटना कळाली की कालच्या रात्री (म्हणजे ज्या दिवशी आम्ही तिथे होतो) गणेश मूर्ती चोरीला गेली, आणि त्यात एकाचा दुर्दैवी अंत झाला. हॉटेल वाल्यांशी गप्पा मारल्या तेव्हा ते खूप नाराज वाटत होते. दिवेआगरच मुख्य आकर्षण हरवलं होतं, त्यांचा देव कुणी चोरला होता. म्हणून त्यादिवशी म्हसल्यापर्यंतची बाजारपेठ बंद होती. आम्ही उपाशीच निघालो. आता उन्हाचा पारा वाढला होता. चटके लागत होते. तरीही न थांबता मुळशी पर्यंत आलो, आणि एक रम्य नजारा दिसला.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70k19ZUfDLAMI2lbVcPmYK4Dm3WyoOA1ShhiK8TwEyHo_qNGx8ecrgLSxzol6SPe79zJfmtKekeK2pDxrzm1hKIsfQVpVl4eBRZJ5QA78MtgPL6_c-4B0XsdJd9QGviuJMfwl_LcuuUM/s1600/IMG_4798.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70k19ZUfDLAMI2lbVcPmYK4Dm3WyoOA1ShhiK8TwEyHo_qNGx8ecrgLSxzol6SPe79zJfmtKekeK2pDxrzm1hKIsfQVpVl4eBRZJ5QA78MtgPL6_c-4B0XsdJd9QGviuJMfwl_LcuuUM/s320/IMG_4798.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk7jUhDEYjpkBCsnmXf3SYn4GJ7x65YNHRDJRk-ldAxNpDwaU9WGliNTutMg475tL6Zt92_mfajnU1BN7-GBLarvPDk1dpY01iGdhaiDxHK6Ahk3dZqy4XmkgvlwX5klmIdvq-tkvB2eY/s1600/IMG_4806.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk7jUhDEYjpkBCsnmXf3SYn4GJ7x65YNHRDJRk-ldAxNpDwaU9WGliNTutMg475tL6Zt92_mfajnU1BN7-GBLarvPDk1dpY01iGdhaiDxHK6Ahk3dZqy4XmkgvlwX5klmIdvq-tkvB2eY/s320/IMG_4806.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
इथून जे निघालो, ते थेट रूमवरच.<br />
तर असा हा आमचा प्रवास.<br />
<br />
नोट: काही फोटोवर pk photography असं लिहिलेलं नाहीये, तरीही कॉपी करू नयेत.<br />
<br />
धन्यवाद,<br />
-पी.के. </div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-21768880618168065992012-03-15T22:20:00.000-07:002012-03-15T22:20:44.110-07:00मला माहित आहे न!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
मागच्या वर्षी २९ मे ला आमच्या दिन्याच लग्न होतं. दिन्या म्हणजे ऑफिसमधल्या जिगरी दोस्तांपैकी एक. दिन्या म्हणजे मितभाषी, म्हणून त्याचे ऑफिसमध्ये जास्त मित्र नाहीत. जे कोण आहोत ते आम्हीच समजा. तर त्याने आम्हाला आवर्जून आमंत्रित केलं. लग्न होतं त्याच्या गावी, म्हणजे सटाणा, ते आहे इथून ३००-३५० कि.मी. आमचे बाकी मित्र फुल आळशी, कुणी तयार होत नव्हतं. बर, बाईक वर जाव म्हणलं तर मला रोड माहित नाही, आणि पंक्याला रोड माहित तर तो त्याच्या घरी गेलेला.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
कसं बसं नारा, निल्या, महेश बाबू, अमृता, दर्शन आणि स्नेहल तयार झाले. बर, त्यांनी कधी हो म्हटलं? तर आदल्या रात्री! धांदल उडाली, आणि मला कार बुक कराव लागली, नशीब ऐन वेळी भेटली एक कार. त्या रात्री मी आणि पटेल उशिरा पर्यंत बसलो, आणि सकाळी ३:३० ला इथून आम्हाला निघायचं होतं. आता उशिरा पर्यंत बसल्या मुळे मी काही जाण्याच्या स्थितीत नव्हतो. पण तरीही निघालो. सोबत फोटो काढायचे म्हणून केमेरा घेतला.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
एकंदरीत प्रवास मस्त झाला, लग्न आटोपलं, आणि परतलो. आता दिन्याच्या भावाचं लग्न आहे, आणि त्याने आम्हाला बोलावलं. पण ह्या वेळेस खरंच जाणं अवघड आहे. हा विषय निघाला होता, आणि आमच्या ऑफिसचा एक बहाद्दर, ज्याला नेहमी आपलीच लाल करून घ्यायची सवय आहे तो कोकलला. तू दिन्याच्या लग्नाला गेला नव्हता न?</div>
<div style="text-align: justify;">
मी- गेलो होतो बे.</div>
<div style="text-align: justify;">
तो- मला माहित आहे न, तू गेला नव्हता!</div>
<div style="text-align: justify;">
मी- गप ए, तुला काय माहित?</div>
<div style="text-align: justify;">
तो- खोटं बोलू नको. मला माहित आहे तू गेला नव्हता.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
हे त्याचं पहिल्यांदा नव्हतं. तो नेहेमी प्रत्येक गोष्टीत टांग अडवतो, किंवा आपला मोठेपणा सांगतो आणि आपली लाल करतो. बरेच वेळेस आम्ही सहन करून घेतो, पण कधी कधी पारा चढतोच. तसा काल पण चढला.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मी- अरे मादर**, गाडी मी बुक केली, सगळ्यांना मी बोलावलं, केमेरा माझा, फोटो मी काढले, लग्नात त्याच्यासोबत १०-१५ फोटो आहेत माझे, आणि मी खोटा? मी गेलो नाही हे प्रूव करण्यात तुला एवढा का इंटरेस्ट?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
शेवटी पंक्याने त्याला फेसबुक वर फोटो दाखवला, आणि हा गार झाला.</div>
<div style="text-align: justify;">
तर असा हा स्वभाव. अशी मानसं तुम्हाला पण भेटतच असतील की. तुम्ही कसं ट्रीट करता त्यांना?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
-पी.के. </div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-53499836806081825462012-02-28T00:27:00.000-08:002012-02-28T00:27:58.412-08:00चालेंज<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">आम्ही झांबरे निवास मध्ये राहायचो, तेव्हाची गोष्ट आहे. उन्हाळा लागलेला, आणि वीकेंड असायचा. बारकं, पाजी, भैरोसिंग आणि अन्या सोबतच असायचे. डोईफोडे आणि पतंगे साहेब देशाबाहेर गेलेले, म्हणून त्यांचा इथ संबंध आलाच नाही. अरे हो, सोबत गुळ्या पण असायचं. आता ते पण देशाबाहेर गेलंय.</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">सकाळ व्हायची ते गुळ्याच्या मोठ्या आवाजातल्या गाण्याने. एक एक करत मी, अन्या, बारीक, भैरोसिंघ उठायचो. मग हळूच (म्हणजे आरामात) नाश्ता व्हायचा. परत तीन मजले चढून वर आल्यावर सगळे अंग टाकायचे, आणि काय कराव काय कराव विचार विनिमय व्हायचा. </span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">भैरोसिंघांना काही काम नव्हतं. घर त्यांच्यानी सुटत नव्हतं. पत्त्यांचा कॅट तिथेच पडलेला असायचा, तो उचलून रम्मी किंवा चालेंजचा डाव मांडायचा. नंतर नंतर हा आमचा रोजचा कार्यक्रम झाला.</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><span><span><br /></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span>असंच एका वीकेंडला डक्क्याला घातलेली हुज्जत कामी आली, आणि डक्क्या रूमवर आला. सुरुवातीला त्याला कळेना, आम्ही काय खेळतोय ते. नंतर थोडं कळल्यावर तो पण आमच्या डावात सामील झाला.</span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span>पत्त्यांचे नाव ठरलेले होते.</span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">१- एक्का</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">२- दुर्री</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">३- तिर्री</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">४- चव्वी</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">५- पंजा </span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">६- छक्का </span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">७- सत्ता </span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">८- आठ्ठी </span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><span>९- नववी/ नऊली</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span>१०- दहेली</span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span>J- गुलाम</span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><span>Q- राणी</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><span>K- राजा</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><span><br /></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span>चालेन्ज्ला सहसा अन्या कडे सगळ्यात जास्त पत्ते असायचे. आम्ही हरामी, ब्लफ केलं नाही तरी असे एक्स्प्रेशन आणायचे की त्याला ब्लफ वाटायचं आणि चालेंज करायचा. घे सगळे.</span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">गुळ्या पण काही कमी नव्हतं. पाजी सगळे पत्ते सोडून लवकर मोकळा व्हायचा. डाव मी, बारीक, भैरोसिंघ, आणि अन्यामधेच जास्त वेळ चालायचा.</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">त्या दिवशी डक्क्या आमच्या गटात सामील झाला, आणि पत्ते टाकताना आम्हाला पंजासाठी नवीनच शब्द कळला-- "घ्या.. पाच पच्चे!"</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><span><br /></span></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">सगळ्यांनी पत्ते फेकले आणि हसून हसून लोळत पडले. आजही डक्क्या भेटला, तर त्याला डक्क्या ऐवजी लोक, काय पच्चे, काय चालले? असं बोलतात!</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">आम्ही पण कधी पत्ते खेळू लागलो, तर ५ ला पंजा म्हणतात हे विसरलोत :P</span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 28px;">-पी.के.</span></span></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-51203800213943767692012-02-19T21:32:00.000-08:002012-02-20T01:56:25.101-08:00महाशिवरात्रीच्या आठवणी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">जय भोलेनाथ!</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">आज महाशिवरात्र.. शंकर म्हणजे हिंदूंचे आराध्य दैवत. पोस्ट लिहितोय, म्हणजे आम्ही शंकराचे म्हणावे तेवढे मोठे भक्त नाहीत. कारण फक्त एवढंच की, महाशिवरात्रीच्या आमच्या काही आठवणी आहेत, त्या दर वर्षी ताज्या होतात.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">२००९ साली महाशिवरात्र २३ फेब्रुवारी रोजी आली होती. वार होता सोमवार. अर्थातच आधीचा दिवस २२ फेब्रुवारी म्हणजे रविवार असणार! आणि हा दिवस म्हणजे आमच्या बाजीरावांचा वाढदिवस. आता बाजीराव म्हणल्यावर त्यांना वाढदिवस</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">कसा एडवेंचरस करावा वाटला. शनिवारच्या जागण्यामुळे सगळे उशिरा उठले. माझा पुरंदर गडावर जायचा प्लान होता, आणि मी रूटपण विचारून घेतलेला होता. सगळ्यांचा होकार आला, आणि पुरंदर फायनल झालं.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">रूमवर बारीक सोडून सगळेजन होते. बारक्याची कुठली तरी परीक्षा होती. मी त्याला आणायला गेलो. आम्ही रूमवर येई पर्यंत १ वाजला होता. मग</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">बारक्याच नटून झालं. गाडीला किक मारे पर्यंत १:३० झाले. एन.एच. ४ वर गाड्या लागल्या, आणि विखुरल्या. एक गाडी ८० च्या स्पीड ने (माझी), दुसरी ७० (ओम्या), तिसरी ५०-६० (बगळ्या) आणि चौथी ४० (डक्क्या आणि अवधूत). </span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">एन.एच ४ आणि आमची साथ संपली ते कापूरहोळपाशी. तिथून मग नारायणपूर आणि मग पुरंदरचे घाट. जाताना ओम्याच्या गाडीने चेन<span class="Apple-converted-space"> </span>कवर इजेक्ट करून टाकल. ते जोडून घ्याव लागल. अरे हो,<span class="Apple-converted-space"> </span>बगळ्याने नवीन<span class="Apple-converted-space"> </span>आयपॉड घेतला होता. पूर्ण रस्त्याने तो गाणे ऐकत गाडी चालवत होता.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">आता गडापर्यंत जायला मस्त रोड झालाय. त्यावेळी सगळं खडकाळ होत. पायथ्याला गेल्यावर विचार विनिमय झाला, आणि आम्ही गाड्या वर पर्यंत न्यायच्या ठरवल्या. नेहमी प्रमाणे सिक्वेन्स ठरलेला होता. मी, ओम्या, बगळ्या आणि डक्क्या. ओम्या च्या मागे ओंक्या होत, आणि<span class="Apple-converted-space"> </span>पल्सरवर अति प्रेम. ओम्या गाडी देत नाही असं लक्षात आल्यावर ओम्याच डोक खायला चालू केल. अबे, प्रसाद्या कडे बघ बे.. कसं चालवायले.. पडल.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">शेवटी, ओम्याने मला थांबवून ओंक्याला गाडी द्यायला सांगितलं. ओंक्याने तिथेही पराक्रम करूनच दाखवला होता.<span class="Apple-converted-space"> </span>गाडी दगडात फसली म्हणून गनीमत, नाही तर ओंक्या आणि गाडी दोघेही खाली!</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">कसा बसा गड आला. तिथून पुढे पायी जायचं होत.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">अवधुत्याच फोटो सेशन चालू झालं. प्रसाद, असा फोटो काढ, आता असा. मग तसा..</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">निख्याच्या नकला चालू होत्या. बघ, प्रसाद्या असा चालते, अवधुत्या असा हात करते, ओम्या असं हासते.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">आत्याच्या धावण्ड्याच्या गोष्टी चालू झाल्या.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">बगळ्या एक तर गाणे ऐकू लागल नाही तर</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">आयआयआय करून</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">हसू लागल.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">माझ आणि निख्याच एकच काम. आयआयआयआय करून ओरडायच.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">काही वेळाने बगळ्याला एवढा राग आला, कि कोणी जरी ओरडलं तरी</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">निख्यालाच मारतो म्हणू लागलं.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">गड फिरून झाला, आणि परतीच्या वाटेला लागलो. आता सगळे थकलेले होते, गाड्या संथ गतीने चालल्या होत्या. तेवढ्यात एक गाडी<span class="Apple-converted-space"> </span>ओवरटेक करत गेली. जाताना आय आय आय आय करत कोणी हसत गेलं, आम्हाला ओळखायला एक सेकंद सुद्धा लागला नाही, कि हे बगळा आहे. ओरडून त्याला सांगत होतो, अबे स्पीड कमी कर, पुढे दगडी पूल आहे. कानात आयपॉड चे बुच असल्याने बगळ्या थांबला नाही, आणि खडखडत धडपडत कसा बस पूल पार केला. आम्ही सुटकेचा श्वास सोडला, कारण आम्हाला हाडं वेचाव लागले असते त्याचे.</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">त्या नंतरचा शिवसुंदर धाब्यावरचा थरार!</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">तर अशी आमची महाशिवरात्र. बाजीरावची एडवेंचर, बगळ्याच्या किंकाळ्या, अवधुत्याच्या फोटो पोजेस, आणि निख्याचे चाळे. म्हणून कधीही महाशिवरात्र आली, की आमच्या ह्या आठवणी ताज्या होणारच!</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">(आज भरपूर काम आहे, म्हणून पोस्ट खूपच आटोपती घेतलीये. नाहीतर सांगण्यासारख खूप काही आहे)</span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: black; font-family: inherit; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="font-size: small;">-पी.के. </span></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-85551375365061996242012-02-15T00:53:00.000-08:002012-02-15T00:53:38.550-08:00वात्रटपणा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
आत्ताच बसल्या बसल्या <span class="short_text" id="result_box" lang="hi"><span class="">वैलेंटाइन डेवर वात्रट पोस्ट सुचली. वात्रट म्हणजे जरा हलकटच म्हणावी लागेल. विचार आला, आधी जे कोणी थोडे वाचक (:P<span></span>) आहेत, त्यांना विचारून घ्याव. पटत असेल किंवा नसेल, रिप्लाय करा. म्हणजे अशा पोस्ट टाकायच्या कि नाही ते कळेल.</span></span><br />
<br />
<span class="short_text" id="result_box" lang="hi"><span class="">धन्यवाद!</span></span><br />
<span class="short_text" id="result_box" lang="hi"><span class="">-पी.के. </span></span><br />
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-85098070014582086572011-10-20T21:57:00.000-07:002011-10-20T22:01:05.484-07:00ग्लास भर चहा, पी.एम.टी. ला बुक्क्या आणि झोम्बाई<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
हा किस्सा मित्रांकडून ऐकला आहे. बारकं, श्रीकांत्या, हर्श्या आणि निख्या हे सेलू च्या सेहवाग च्या रूम वर गेले होते. सबमिशनचा टाईम होता, आणि नेहेमीप्रमाणे आमच्यापैकी एकाकडेही प्रिंटआउट नव्हत्या. मग तिथून प्रोग्राम लिहा, आणि प्रिंट आउट काढा असा कार्यक्रम ठरला. ठिकाण- सेहवागची रूम.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
श्रीकांत आणि झोल दोघेहि प्रोग्राम करण्यात गुंग. आणि निख्याने दुकानातून प्रिंटर आणलं. एक प्रोग्राम झाला (किंवा झोलने कुठून ढापून आणला) कि निख्या टर्र टर्र प्रिंटींग चालू करायचा. एका प्रोग्राम चे १०-१५ प्रिंट्स व्हायचे. असं करत करत रात्रीचे ३-४ वाजले आणि एक एक करत सगळे झोपले.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
एवढ्यात सगळ्यांसाठी अनपेक्षित प्रकार घडला. सक्काळी ४.३० - ५.०० च्या सुमारास भांड्यांचा ठन्न ठन्न आवाज येऊ लागला आणि थोड्या वेळात सेहवागने सगळ्यांना उठवलं. हातात ४-५ ग्लास चहा! आणि असं नाही की थोडा थोडा असेल.. फुल ग्लास भरून चहा. आता तुम्हाला वाटेल की सगळ्यांनी सेहवागचं कौतुक केलं असेल, नाही. आधीच थकलेले कार्टे.. खेकसले त्याच्यावर! "तुला काय वेळ बीळ कळते का नाही बे! आत्ता तर झोपलो होतो आम्ही!".. यावर सेहवागची प्रतिक्रिया--"अबे घ्या न बे! अबे घ्या ना बे! थोडा तरी प्या.. चांगला नाही लागला तर फेकून द्या"..</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
काही दिवसांनी सेहवाग सोबत राहायचा योग आला. तो दिवस आमचा पुण्यातला पहिला दिवस होता. जास्त काही माहिती नव्हती आणि आम्ही डेक्कनलाच अर्धा दिवस फिरत होतो. तो पर्यंत आत्या आणि बाकी कार्यकर्ते कर्वेनगरला रूम पाहून आले होते. आलिशान रूम होती ती, तो भाग वेगळा.</div>
<div style="text-align: left;">
तर सांगायचा मुद्दा हा, कि आत्या आम्हाला तिकडे घेऊन जात होता. आम्ही पी.एम.टी. मध्ये चढलो. </div>
<div style="text-align: left;">
मी, आतिश आणि एक मित्र थोडे समोरच्या सीटवर बसलो, आणि गजू आणि सेहवाग मागच्या. आत्या सुद्धा पुण्यात नवीनच होता. त्यामुळे कोथरूड पाशी आल्यावर त्याला असं वाटलं कि आपली रूम आली. म्हणून आम्ही उठलो आणि बस च्या दरवाज्या जवळ जाऊन थांबलो.</div>
<div style="text-align: left;">
आमचा सेहवाग लई उतावीळ. त्याला वाटल कि आपला स्टोप आला आणि गज्याला घेऊन तो मागच्या दरवाज्याने उतरला. बस निघाली, आणि सेहवागला कळलं कि आम्ही पुढे जातोय. मग तो ओरडायला लागला. अये प्रसाद्या.. अये आत्या.. मला कोणीतरी आवाज देत असल्यासारखं वाटलं. मी आत्याला म्हणलो - "अबे, कोणीतरी आवाज देतंय आपल्याला".</div>
<div style="text-align: left;">
आत्या- "इथ कोण ओळखीचं आहे आपल्या?"</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
इतक्यात सेहवाग बसला जोरात बुक्क्या मारायला लागला. बस मधल्या मुली घाबरल्या हा काय
प्रकार ते. बहुतेक त्यांना वाटलं असावं कि पुण्यात दंगल चालू झालीये. </div>
<div style="text-align: left;">
तेव्हा माझं लक्ष बाहेर गेलं, आणि आत्याला म्हणलं--" अबे लवकर उतर नाहीतर लोक त्यांच्यासोबत आपल्याला पण झोडपून काढतील".</div>
<div style="text-align: left;">
मग आम्ही ड्रायवर ची माफी मागून पटकन उतरलो आणि त्यामुळे आम्हाला ३-४ किलोमीटर पायी जाव लागलं.</div>
<div style="text-align: left;">
तो दिवस आठवून आम्ही कित्येक वेळेस लोळून हसलोय..</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
फायनल वर्ष.. आणि युनिक्स! तुम्हाला आठवतात का हो प्रोसेस स्टेट्स?</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
असाच एक भोळा माणूस युनिक्स साठी एक्सटर्णल सबमिशन साठी आला. पटेल, डक्क्या आणि सेहवाग होते एकाच ग्रुप मध्ये. त्यांनी पटेलला प्रोसेस स्टेट्स विचारल्या आणि त्याने १-२ सांगितल्या. बाकीच्या डक्क्या ने सांगितल्या. आता बारी आली आमच्या सेहवागची. सेहवागला त्यातील फक्त एकच स्टेट माहिती होती आणि तो आत्यंतिक खुश होऊन झोम्बाई झोम्बाई म्हणत बसला आणि पटेल आणि डक्क्या हसून हसून बेजार!</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
बाहेर आल्यावर त्यांनी हा प्रकार सगळ्यांना सांगितला. किती लोक हसून खाली पडले, ते मोजायचं विसरलोच आम्ही!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
अजून काही किस्से आहेत आमच्या सेहवागचे. सांगू असंच कधीतरी.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
-पी.के.</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665947484175160137.post-13793352391720448442011-10-19T21:48:00.000-07:002011-10-19T21:48:40.725-07:00दिवाळी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
चला, आली दिवाळी एकदाची. ऑफिस मध्ये बसल्यावर लोकांच्या गप्पा ऐकत होतो, मी दिवाळीत हे करणारे, मी दिवाळीत ते करणारे. असं काही काही. प्रत्येकाची दिवाळीसाठी प्लानिंग असते, आम्ही अपवाद आहोत त्याला.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
आम्हाला दिवाळी म्हणजे एक अशी सुट्टी, कि जिच्यात बोर होत नाही. कारण आमचे सगळे मित्र नांदेडातच असतात त्या वेळात. म्हणून घरी बोर झालं कि जा भाग्यनगरला आणि करा टवाळक्या. पण यावेळेस थोडी शंकाच आहे, सगळे तिथ जमतील कि नाही. कारण बऱ्याच जणांची घरं जरा दूर शिफ्ट झालीयेत आणि ती पोरं अंगापिंडानं चांगलीच वधारलीत. चालणं त्यांना झेपणार नाही.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
आणि अशी पोरं आली तरी सोबत टी.वी. घेऊन येतील का, ते सांगता येत नाही. कारण त्यांना टी.वी. शिवाय एक मिनिट चैन पडत नाही. ह्या आण्णाला काही कामं नाहीत, उठसुठ भाग्यनगरला बोलावतंय.. माझं बालिका वधू , छोटी बहु नाहीतर माझे यम्मलवाड्याचे पिच्चर मिस व्हायचे :P असे कॉमेंट्स येतील.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
जाऊ द्या, टेन्शन नाही! कमीत कमी बारकं आणि जोनराव तरी येईल तिथ. तसं बारक्याला सुद्धा बिग बॉस शिवाय करमत नाही, पण आमच्यासाठी ते एखादा एपिसोड त्यागू शकते :P</div>
<div style="text-align: left;">
राहिली बारी अतुल्याची, त्याच एकच उत्तर असेल.. अबे पागल.. आत्ता कसं येऊ?</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
निख्याच काय बाबा, मोठा माणूस आहे ते. एरव्ही आम्हाला भेटायला नं चुकता यायचं ते. पण या वेळेस त्याची जरा कमीच ग्यारंटी आहे. आणि आलं तरी ते विद्युतनगर विद्युतनगर करत बोंबलणार हे नक्की.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
बगळ्याची काही खबर नाही. दिवाळीला नांदेडला असल का नाही माहित नाही. असलं तर ते नक्की येईल.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
श्रीकांत्याची इच्छा असली तरी ते येऊ शकणार नाही बिचारं! </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
बाकी बहुतेक कोणी नाही राहिलं सांगायचं. तुम्हीही भेटून घ्या तुमच्या मित्रांना. कारण पुढच्या दिवाळीच सांगता येत नाही. एखाद्याचे दोनाचे चार हात झाले तर भेटणं मुश्कील होऊन जाईल. काय निख्या? बरोबर नं?</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
-pk</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11679808792260328045noreply@blogger.com0